________________
છેલું વીલ
તમારા નામથી કેટલાં લખ્યાં ?” બારથી પંદર.' બધા પર તમારે હક છે ને?'
ના, માલ માલ તે બીજા જમી ગયા, ચેડા કુસકા રહ્યા છે, ને તે એક પ્રકાશક મિત્રની પ્રેમકૃપાથી.”
‘વારુ, તમારું કંઈ લેણું છું? હિસાબ-કિતાબને આ પ્રશ્ન * સાથે મગજમાં જાણે ગરમીને પારે ચડયો. જે હેઠમાંથી હસ્વ ને દીધની પૂરી સંભાળ સાથે શબ્દો નીકળતા હતા ત્યાં સુટક ઉચ્ચાર શરૂ થયા. સ્પષ્ટ બેલવાને ફરી ફરી યત્ન કર્યો. સહુને લાગ્યું કે સનિપાત વરનાં લક્ષણો દેખાય છે.
મેં શ્રમના ભારથી આંખ બંધ કરી લીધી.
થોડી વારે ફરી જાગે, આ વેળા સહુ શાન્ત હતાં. મેં જ વાતને આગળ દેર સાંઃ
વકીલ મશાય, હું જીવું છું કે મરી ગયો છું, એની પૂરી સ્મૃતિ મને રહી નથી. ગ્રીષ્મના તાપથી તપેલાને વર્ષની કે વાદળી શાન્તિના જળ છાંટી રહી હોય તેમ લાગે છે. છતાંય મને મારી ગયેલે માને તે પણ મરેલાની ઈચ્છા સમજીને પણ–આટલું ટપકાવી લે ! મારું વીલ—વસિયતનામું–જેમાં કઈને કંઈ આપવાનું નથી, કેઈ ને કંઈ લેવાનું નથી, છતાં મરનારના આત્માની શાંતિ માટે એની ઈચ્છા જાણી લેવી તમારે માટે અનિવાર્ય છે. સંસારના સુખ માટે કંઈ કરી શક્યો નથી. પણ આટલું કરી શકું તેય ઘણું છે. લખે.”
“તમે જીવે છે. શુદ્ધ બુદ્ધિમાં છે. લખાવો વકીલે કહ્યું. . “જુઓ, કાળે સાલો નહિ !”
ક્યારે ?' વકીલે આશ્ચર્યથી પૂછયું.