________________
५४०
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १४ श्लो० १५७-१५९
શ્લેકાર્થ ત્યારપછી અકબરે નાનામેટાના ક્રમ પ્રમાણે આચાર્યદેવના સાધુઓનાં જુદાં જુદાં નામ પૂછીને સુધારસના પાનસમાન તે નામનું બે કાનોથી પાન કરીને હર્ષિત થયેલા તેણે શેખના મંદિરની અગાસી ઉપર સ્વયં આરહણ કર્યું. જે ૧૫૭
मघाभुवेवासुरशीतभानुना विधाय गोष्ठी सदसद्विचारणा । मुनीश्वरेणाम्बुधिनेमिभानुना स्थिरीकृतार्हन्मतसंप्रधारणा ॥ १५८ ॥
मुनीश्वरेण सूरीन्द्रेण सच्च असच्च सदसती तयोर्विचारणा इदं सत् इदमागमविरुद्धमिद च लोकविरुद्ध मिदमुभयाभिमतमिति विमों यस्यां ताशी अर्हन्मतसंप्रधारणा जिनशासनसमर्थना सर्वेष्वपि शासनेषु विचार्यमाणं सर्वकोटिविशुद्धं जिनशासनमेव दृश्यते इति संप्रधारणा स्थिरीकृता । सत्या चक्रे इत्यर्थः । किं कृत्वा । मघाभुवेव भार्गवेनेव असुरशीतभानुना दैत्येन्द्रेणेव अम्बुधिनेमिभानुगा जलधिमेखलाभास्करेण साहिना सार्ध गोष्ठी धर्मतत्त्वविचारवार्ता विधाय कृत्वा ॥
શ્લેકાર્થ જેમ ભાગ દાનવેન્દ્રની સાથે ગોષ્ઠી કરી હતી તેમ આચાર્યદેવે બાદશાહની સાથે ધર્મગોષ્ઠી કરીને જેમાં સદ્-અસદુની વિચારણા છે, તેવા સર્વકેટિ વિશુદ્ધ જૈનશાસનની समता (सत्यता) सिद्ध ४२ मताची. ॥ १५८ ॥
तदिष्टगोष्ठीसमये महीहरे«दन्तरानन्दरसः स कोऽप्यभूत् ।। गिरां हि पारेऽजनि यो गिरां पतेर्न यत्र काव्यं न काव्यचातुरी ॥ १५९ ।।
सैव साहिरिद्वन्द्वसंबन्धिनी इष्टा मनसोऽभिप्रेता साहिहृदयंगमा गोष्ठी स्वतन्त्रवार्ता तस्याः समये प्रस्तावे स कोऽप्यद्वैताश्चर्यकारी वाचामगोचरो महीहरेभमीन्द्रस्य हृदन्तरा मनामध्ये आनन्दरसः प्रह्लादास्वादः । 'रस स्वादे जले वीये श्रृङ्गारादौ' इत्यनेकार्थः । अभूदुबभूव । य आनन्दरसो गिरां पतेः सुराचार्यस्य हि निश्चितं गिरा पारे वाचां परतीरवतीं वक्तुमशक्योऽजनि संजायते स्म । 'गिरां हि पारे निषधेन्द्रवैभवम्' इति । नैषधे । च पुनर्यत्रानन्दरसे काव्यस्य शुक्रस्य काव्यानां कवित्वानां चातुरी नाजनि वाचस्पतिर्वाचा वनु न शग्कोति । शुक्रोऽपि काव्यरचनां रचयितु नालं भवतीत्यर्थः ॥ इति सूरिणा समं साहेद्वितीयवारं गोष्ठी ।।
શ્લોકાથ સૂરિજી સાથેની હૃદયંગમ ધર્મષ્ઠીના સમયે બાદશાહના હૃદયમાં અપૂર્વ આનંદ