________________
सर्ग १४ श्लो० १५५-१५७ ]
हीरसौभाग्यम्
मन्दिरं निवाससौधं विभूष्यालंकृत्य । यत्र पूर्व साहिमिलनसमये समेत्य गोष्टी अतुष्ठिता आसीत्, तदलंकृत्य तस्य सद्मनः चन्द्रशालामलंकरोति स्म । क इव । जम्भारिरिव । यथा पुरंदरः कुत्रचिद्गत्वा गतः सन् त्रिविष्टपं स्वर्ग पवित्रयति ॥ इति पुनर्गुरोः शेखगृहागमनम् ॥
શ્લેકાર્થ
જેમ ઈન્દ્ર બહારના પ્રદેશમાંથી આવીને સ્વર્ગને પવિત્ર કરે તેમ હીરવિજયસૂરિજીએ અનુક્રમે શેખના મહેલને અલંકૃત કરીને મહેલની અગાસીને પવિત્ર કરી.
છે ૧૫૫ अथात्मधानीव स शेखमन्दिरे समेत्य भूमीतलशीतलद्युतिः।।
इवाङ्करान्कल्पतरोर्मुनीशितुर्मुनीनिह प्रेक्ष्य हृदा मुदं दधौ ॥ १५६ ॥ ___ अथ सरेः शेखमन्दिरे समागमनानन्तरमकब्बरनामा भूमीतलशीतलद्युतिः मेदिनीमण्डलशीतकान्तिः राजा पातिसाहिः इह शेखमन्दिरे कल्पतरोः सुरद्रुमस्य अङ्करान्प्ररोहानिष मुनीशितुः सरेः मुनीन् वाचंयमान्प्रेक्ष्य विलोचनगोचरीकृत्य हृदा हृदयेन मनसा कृत्वा मुदमानन्दं दधौ । किं कृत्वा । शेखस्य मन्दिरे सद्मनि समेत्यागत्य । कस्मिन्निव । आत्मधाम्रीव निजवेश्मनीव ॥
શ્લેકાર્થ
ત્યારપછી અકબર બાદશાહે પિતાના ઘરની જેમ શેખના મહેલમાં આવીને કલ્પ વૃક્ષના અંકુરાની જેવા આચાર્યદેવના મુનિઓને જોઈને હૃદયમાં અત્યંત આનંદ ધારણ
છે ૧૫૬
क्रमादमीषामभिधाः सुधारसद्रवानिवापृच्छय पिवच्छवःपुटैः । प्रमोदवांस्तद्गृहचित्रशालिकां ततः स्वयं मारमणोऽधिरूढवान् ॥ १५७ ॥ ततः सूरिसुधांशुसाधूनां पृथङ्नामप्रश्नतदाकर्णनानन्तरं स्वयमात्मना मारमणो भूमीवल्लभः तद्गृहस्य शेखसौधस्य चन्द्रशालिकामुपरितनी भूमिकामारूढवान् अधिरोहति स्म । किंभूतः मारमणः । प्रमोदवानानन्दकलितः । किं कुर्वन् । क्रमादगुरुलघपरिपाट्या अमीषां सूरिसाधूनामभिधा नामानि आपृच्छय पृथक् पृथक दृष्ट्वा ततः सुधारसद्रवानमृति निःस्पन्दान च श्रवःपुटैः कर्णपुटकैः श्रवणनामदुन्दुकैः पिबन्नास्वादयन् सादर'
शृण्वन् ।
