________________
सर्ग १४ श्लो० १२३ -१२६ ]
सौभाग्यम्
५२३
અસખ્ય પુરુષોથી પરિવરેલા શ્રી હીરવિજયસૂરિ, રાજસભામાંથી ઉપાશ્રય તરફ ચાલતા અત્યંત પુષ્ટિ ધારણ કરતા હતા, અર્થાત્ શે।ભતા હતા. ॥ ૧૨૩૫
निपीयमानो नयनैर्मृगीदृशामिवार्च्यमानो विकचाम्बुजन्मभिः । प्रणूयमानः कविभिर्नवस्तवैर्जगत्पृणन्वीर्यगुणैश्च वास्तवैः ॥ १२४ ॥
मृगारिद्रेरिव कंदरोदरे कृशोदरीणां मनसीव मन्मथः । अमर्त्यदन्ती चतुरे हरेरिव प्रतिक्षितीन्द्रो वसतौ विवेश ।। १२५ ।।
स व्रतिक्षितीन्द्रः हीरविजयसूरिराजौ वसतौ उपाश्रये विवेश प्रविष्टवान् । क इव । मृगारिरिव । यथा कण्ठीरवः अद्रेः पर्वतस्य कंदरोदरे गुहामध्ये प्रविशति । पुनः क इव । मन्मथ इव । यथा मनोभवः कृशोदरीणां तरुणीनां मनसि चित्ते प्रविशति । पुनः क इव | अमर्त्यदन्तीव । यथा सुरगज ऐरावणगजः हरेरिन्द्रस्य चतुरे हस्तिशालायां प्रविशति । 'हस्तिशाला तु चत्वरम्', 'वाजिशाला तु मन्दुरा' इति हैम्याम् । स किं क्रियमाणः । मृगीदृशां सारङ्गीलोचनानाम् । 'सारङ्गी सिंहशाव' स्पृशति सुतधिया नन्दिनी व्याघ्रपोतम्' इत्यादि समवसरणवर्णने । नयनेनैत्रैर्निपीयमानः सादरं निरीक्ष्यमाणः । उत्प्रेक्ष्यते - विकचाम्बुजन्मभिरुन्निद्रन्नीलोत्पत्तिरिवार्यमानः पूज्यमान इव । पुनः किं क्रियमाणः । कविभिः काव्यकर्तृभिः पण्डितैर्वा नवस्तवैः सद्यस्कैः काव्यैः स्तुतिभिर्वा प्रणयमाना वर्ण्यमानः स्तूयमानः । स किं कुर्वन् । वास्तत्रैः । स्वाभाविकैः जिनवज्जन्मकालोत्पन्नैः स्वीयगुणैः कृत्वा जगद्विश्वलोक पृणन् आनन्दयन् । इति सूरेः समह
बसतावागमनम् ॥
શ્લાકા
મૃગાક્ષી સ્ત્રીએ આદરપૂર્વક તેઓને જોતી હતી, તે જાણે વિકસ્વર નીલકમલ દ્વારા અર્ચન કરાતા ન હોય ? જગતને ખુશ કરે તેવા સ્વાભાવિક ગુણ્ણાના નવનવા સ્ટેાત્રા બનાવીને કવિએ વડે સ્તુતિ કરાતા આચાર્ય દેવે, સિ'હું જેમ પંતની ગુફામાં પ્રવેશ કરે, કામદેવ જેમ સ્ત્રીઓનાં હૃદયમાં વાસ કરે, ઐરાવણુ હાથી જેમ હસ્તિશાલામાં પ્રવેશ કરે અને અશ્વ જેમ અશ્વશાલામાં પ્રવેશ કરે તેમ ઉપાશ્રયમાં પ્રવેશ કર્યાં.
।। १२४ ॥ १२५ ॥
प्रतापदेवीतनयस्तदुत्सवे समर्थयन्नथिततेर्मनोरथान् । दरिद्रमुद्रामभिनत्तमां तटीं प्रवाहवत्प्रावृषि वार्धियोषितः ॥ १२६ ॥