________________
८८३
सर्ग १७ : श्लो० २०८ - २०९ ] हीरसौभाग्यम्
श्रीगुरुविरहेण विधुरीभावमुत्सृज्य त्यक्त्वा । च पुनः किं कृत्वा । धैर्य धीरभाव विधाय आलम्ब्य | पुनदुःखं गुरुविरहासादितं तनूकृत्य स्वल्पं प्रणीय । किंभूतः । कृत्येषु धर्मादिकार्येषु विज्ञश्चतुरः ॥
શ્લેાકાથ
ઘણા કાળ સુધી આ રીતે વિલાપ કરી, કાયરતાને ત્યાગ કરી, સ્વસ્થ મની, ધૈય તાનુ અવલ'ખન કરી અને ગુરુવિરહનું દુઃખ એછું કરીને કૃત્યાકૃત્યના જાણકાર, ગુણીજનેામાં શ્રેષ્ઠ એવા ગચ્છાધિપતિ શ્રી વિજયસેનસૂરિજી પૂર્વાચાર્યાંની જેમ તપાગચ્છનું
પાલન
४२वा साग्या ॥ २०७ ॥
श्रीरिहीरविजये भजति द्युलोकमभ्युद्गते विजयसेनगणावनीन्द्रे | प्रीतिं जना दधति शीतरुचौ प्रयाते क्षेत्रान्तरं समुदितेंऽशुमतीव कोकाः ॥ २०८ ॥
श्रिया युक्तः स्रुरिविजय मेतावता हीरविजयसूरिवरे चुलोक' स्वर्ग भजति तथा विजय सेननाम्नि गणावनीन्द्रे गणनायके अभ्युद्गते उदयं भजमाने सति जना भविकलोकाः प्रीतिं धर्मस्नेह प्रमोद वा दधति बिभ्रति । के इव । यथा शीतरुचौ चन्द्रे क्षेत्रान्तरमन्यक्षेत्र पश्चिममहा विदेहक्षेत्र प्रयाते । तथा अंशुमति भानुमालिनि समुदिते सति कोकाः चक्रवाकाः प्रीतिं परस्परवियोगापगमादान दधते ॥
શ્લેાકાથ
ચન્દ્રનું ક્ષેત્રાન્તર થવાથી સૂર્યના ઉદય થતાં જેમ ચક્રવાકા આનંદ પામે તેમ શ્રી હીરવિજયસૂરિજીનું સ્વર્ગગમન થવા છતાં વિજયસેનસૂરિજીના અભ્યુદય થવાથી ભાવિકા અત્યંત આનંદ માનવા લાગ્યા. ।। ૨૦૮ ।
तत्पट्टोदय भूधर भास्वान्श्रीविजय देवसूरीन्द्रः ।
भजते तपगणराज्यश्रियमुर्वी सार्वभौम इव ॥ २०९ ॥
