________________
८८०
होरसौभाग्यम्
[ सर्ग १७ : श्लो० २०४
શ્લેકાર્થ
અરેરે ગુરુદેવ, આપના જવાથી આ વિશ્વમાં કલ્પવૃક્ષને ઉછેદ થઈ ગયે. હાય, કામધેનુ મરી ગઈ, કામકુંભ ભાંગીને ભુક્કો થઈ ગયે, હા હા, દક્ષિણાવર્તશંખના ટુકડે १४. 25 गया. ॥ २०३ ।।
हा हा भूधनबोधनैकबिबुध श्रीसरिचूडामणे ____ हा सिद्धान्तसमुद्रमन्दरगिरे हा शासनाहर्मणे । हा हा यौक्तिकवाकपुरंदरगुरो वैराग्यवारांनिधे
हा कारुण्यनिधे विधेर्वशतया त्वं कुत्र यातः प्रभो ॥२०४॥
हा हा इति पुनः पुनः खेदवाक्ये। यथा नाचराजकविकृतायां भोजमुञ्जराजादिप्रतिमानां पुरो दुःखोद्गारस्तुतौ 'हा हा हालनितान्तकान्तकवितालंकार हा मा ..."क्षोणीना. यकमुञ्जपुञ्जयशसा हा भोज भूवल्लभ' इत्यादि । हे भूधनस्य राज्ञः मुद्गलपातिसाहेरकब. रस्य बोधने प्रतिबोधविधाने पकविबुध अद्वतनैपुण्यवान । तथा श्रिया ज्ञानवैराग्यप्रतिरूपा. दिलक्ष्मीकलिता ये सरयो भट्टारकास्तेषां चूडामणे । हा इति दुःखबाहुल्यात्पुनर्हाशब्दो ञ्चारणम् । हे सिद्धान्तः समग्रजैनागमः स एव दुरवगाहत्वाद्वबुत्वाश्च समुद्रस्तस्यावगाहने मध्यप्रवेशनागाधतापरिच्छेदपरिच्छेदरहस्यामृतग्रहणे मन्दरगिरे । पुन: शासनं जैनदर्शनं तत्राहर्मणे सहस्रकिरण । पुनर्हा इत्यनन्यसामान्यदुःखशोके । यौक्तिका सम्यक्तिद्धान्तानगतकुमतनिराकरणादियुक्त्या उपेता । अथ वा परकृतपूर्वपक्षनिराकरणैकप्रगल्भा या सिद्धान्तरूपा सिद्धान्त उत्तरपक्षः प्रतिपक्षकृतपूर्वपक्षनिरुत्तरीकरणं संदेहनिराकरणं च | यथा 'अनुरूपमिदं निरूपयन्नथ सर्वेष्वपि पूर्वपक्षताम् । युवसु व्यपनेतुमक्षमस्त्वयि सिद्धान्तधियं न्यवेशयम् ॥' इति नैषधे । यौक्तिका चासौ वाक् तत्र पुरंदरगुरो वाचस्पते । पाठान्तरे सैद्धान्तिकवाक् इति । तथा वैराग्यं संसारविरक्तताया वारांनिधे समुद्र । हा इति शोचने । कारुण्यस्य कृपाया निधे निधान । एतानि सर्वाण्यपि संबोधनानि । विधेर्दै वस्य वशतया आयत्तत्वात हे प्रभो, त्वं कुत्र कस्मिन् स्थाने । अस्मान्प्रियविनेयान्मुक्त्वेत्यध्याहार्यम् । यातोऽसि गतवानसि ॥
કાર્થ
અકબર જેવા મોગલ સમ્રાટને પ્રતિબંધ કરવામાં અદ્વિતીય નિપુણતા ધારણ કરનારા એવા હે ગુરુદેવ, સૂરીશ્વરમાં મુગટસમાન, સિદ્ધાંતરૂપી સમુદ્રનું મંથન કરવામાં મેરૂસમાન હે ગુરુદેવ, જૈનશાસનમાં સૂર્યસમાન તેમજ યુક્તિપ્રયુકિતયુક્ત વાણીમાં સુરગુરુસમાન એવા