________________
८६४
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १७ : श्लो० १७६-१७७
आकारयन्त इव । किं कर्तुम् । अमुष्य सरेजिनस्य तीर्थकरस्येव निर्वाणमहं परलोकगमनमहोत्सवं प्रणेतु विधातुम् ॥
બ્લેકાર્થ
શ્રાવકવર્ગ માંડવીને ખભા ઉપર ઉપાડીને અગ્નિસંસ્કારભૂમિ તરફ ચાલ્યા. વાજિના પ્રગાઢ અવાજથી તીર્થંકરભગવંતની જેમ આચાર્યદેવને નિર્વાણમહોત્સવ ઊજવવા માટે જાણે સર્વે દેવને બેલાવાતા ન હેય છે ૧૭૫
ध्वजवजैरुजितसांध्यरागोपयुक्तवद्विष्णुपदं सृजन्तः । आदाय तां मण्डपिकां मुनीन्दोः संस्कारभूमीमनयञ्जनास्ते ॥ १७६॥
ते जना द्वीपोन्नतनगरश्राद्धलोका मुनीन्दोहीरमरेमण्डपिकामादाय गृहीत्वा संस्कारस्य परलोकोपगतशरीरिशरीरस्य कृशानुना संस्कृतिकरणस्य भृमीस्थानकमगमन गच्छन्ति अनयन प्रापयन्ति स्म वा । किं कुर्वन्तः । सृजन्तः विदधतः । किम् । विष्णुपद हरिचरणमाकाशम् । किंवत् । ऊर्जितेन प्रबलेन सध्यायां दिवसावसाने भवः सांध्यः स चासौ रागश्च सायंतन संध्यासंबन्धिरक्तिम्णा युक्तवत्कलितमिव । कैः। ध्वजवजैः पताकाप्रकारैः। विविधवर्णवे. जयन्तीराजिभिः सध्यायामनेके नीलपीतरक्तादिका रङ्गा भवेयुः ॥
કાર્થ વિચિત્ર પ્રકારની ધજાઓના સમૂહથી આકાશને સંધ્યાના રંગની જેમ કરતા દીવબંદરના અને ઊનાનગરનાં લોકે આચાર્યદેવના દેહને માંડવીમાં ગ્રહણ કરીને, અગ્નિસંસ્કાર કરવાની ભૂમિ ઉપર લઈ ગયા . ૧૭૬ છે
महीन्दिरायाः शिरसीव नीलमणीप्रणीतातपवारणस्य । रसालसालस्य तलेऽखिलास्ते स्वांसस्थलान्मण्डपिकाममुश्चन् ॥ १७७॥
अखिलाः समस्ता अपि शाद्धजना द्वीपोन्नतपुरलोकाः स्वांसस्थलान्निजस्कन्धदेशात् । आत्मीयस्कन्धेभ्य इत्यर्थः । रेसालसालस्य सहकारमहीरुहस्य तले अधःप्रदेशभूमौ मण्डपि काममञ्चन शधरणीमण्डले स्थापयन्ति स्म। कथंभूतस्य रसालसालस्य । नीलमणीप्रणीतातपवारणस्य................. । उत्प्रेक्ष्यते-महीन्दिरायाः ......... ... ......||
