________________
८६०
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १७ : श्लो० १६८-१६९
धिना कृतार्थाः कृतकृत्याः स्यामो भवामः। तत्तस्मात्कारणात हे भ्रातरः सुराः देवाः, त्वरित शीघ्रतर चरन्तु प्रचलन्तु ।
શ્લેકાર્થ
ભરત ચક્રવર્તીએ જેમ અષ્ટાપદ પર્વત ઉપર નિર્વાણ સમય પહેલાં જેમ ત્રાષભ દેવ ભગવંતના મુખમલનાં દર્શન કર્યા હતાં, તેમ હે દેવે, આપણે જલદી ચાલે, જીવંત આચાર્યદેવના મુખકમલને જોઈને આપણે કૃતાર્થ બનીએ.' ૧૬૭ છે
एवं सुराणां वदतां तदानी क्षणाददृश्यं तदभूद्विमानम् । सौदामिनीमण्डलमम्बुदानामिवातिगी सृजतां गभीराम् ॥ १६८।
तदानीं तस्मिन्नेव वार्ताकरणसमये एवममुना पूर्वोक्तप्रकारेण वदतां परस्पर वार्तयतां प्रवृत्तिं विदधतां सतां सुराणां देवानां तद्भट्टेन तत्स्वयं दृष्टया दृष्ट विमान क्षणानिमेषमाप्राददृश्य दृष्टेरगोचरमभूदजायत । किमिव । सौदामिनीमण्डलमिव । यथा गभीरां मन्द्रामतिशयेन गर्जारव सृजतां कुर्वतां सतामम्बुदानां जलदानां विद्युद्वितान क्षणाददृश्य दृग्गोचरातीत भवति ॥ इत्युन्नतपुरपार्श्वग्रामस्थभट्टस्य दिव्यविमानदर्शनम् ।।
શ્લેકાર્થ
ગંભીર ગર્જારવ કરતા મેઘની મધ્યમાં જેમ વીજળી ક્ષણમાત્રમાં અદશ્ય થઈ જાય તેમ આ પ્રમાણે પરસ્પર વાર્તા કરતા દેવે અને વિમાન ક્ષણમાત્રમાં અદશ્ય થઈ ગયા. આ રીતે પુત્ર સહિત બ્રાહ્મણે દિવ્ય વિમાન જોયું અને દેવવાણીને સાંભળી. ૧૬૮ છે
सूरिस्ततः संश्रयति स्म शुक्लध्यानं दधानः स सुधाशसौधम् । काङ्क्षन्महानदंपुरे प्रयातुं प्राक्तस्य मार्गस्य दिदृक्षयेव ॥ १६९ ॥
ततो विमानागमनानन्तर सरिीरविजयसरिः सुधाममृतमश्नन्ति भजन्तीति सुधाशा देवास्तेषां सौध गृहम् । देवलोकमित्यर्थः। संश्रयति स्म भजते स्म । स्वर्ग गत इत्यर्थः । किं कुर्वाणः । शुक्लध्यान दधानः धारयन् । ध्यायन्नित्यर्थः । उत्प्रेक्ष्यते--महानन्दपुरे मोक्षनगरे प्रयातु गन्तुकाङ्क्षन सन् प्राक पूर्व तस्य मोक्षनगरस्य मार्गस्य समीचीनता शालितस्य मार्गस्य पथो दिदृक्षया द्रष्टुमिच्छया । अथ वा कीदृक् प्रध्वरो वा वको वा
