________________
-
सर्ग १७ : श्लो० १२३-१२४]
हीरसौभाग्यम्
८३५
प्राचीनसरीन्द्र इव प्रणीय संलेखनामेष विशिष्य सरिः । आराधनां प्रारभतेति शान्तरसारविन्दैकविलासहंसः ॥ १२३॥
एष सरिः इत्यग्रे वक्ष्यमाणप्रकारेण आराध्यन्ते सर्वव्यापारपरित्यागेन पुराकृतष्कृतमिथ्यादुष्कृतप्रदानेन च त्रिधापि अहंदादयः सेव्यन्ते यस्यां सा आराधना तां प्रारभत प्रारब्धवान् । किंभूतः । शान्तनामा नवमो रसः उपशमलक्षणः स एवारविन्द विकसितकमल तत्रैकोऽद्वितीयो विलासः क्रीडा तत्राद्वैतखेलनविषये हंसो राजमरालः हंसोपमः आराधनां प्रारभत । किं कृत्वा । प्राचीनसरीन्द्रो वनस्वामीप्रमुखपूर्वाधार्य इति विशेषप्रकारेण प्राकृतेभ्यस्तपोभ्योऽत्यभ्यधिकविषयां दुष्करतपोविशेषरूपां संलेखनां कृत्वा ॥
શ્લેકાર્થ
વાસ્વામી આદિ પૂર્વાચાર્યોની જેમ શાંત સુધારસરૂપી કમલવનમાં કીડા કરી રહેલા રાજહંસ સમાન શ્રીહીરવિજયસૂરિજીએ વિશેષ પ્રકારની સંખના કરીને હવે અંતિમ આરાધના કરવાનો પ્રારંભ કર્યો. મે ૧૨૩ છે
अम्भोजना भा इव ये त्रिलोक्याः सिषेविरे नीरधिनन्दनाभिः। भूता भविष्यन्ति वसन्ति सास्तेि मे शरण्याः शरणीभवन्तु ॥ १२४॥
ते सर्वे सास्तीर्थकरा अशरणाः शरणा भवन्त्विति शरणीभवन्तु त्राणाय जायन्ताम् । कस्य । मे मम संसारभीरुः तस्य । किंभूताः। शरण्याः शरणागतवत्सलाः । पुनः किंभताः अतीतायामुत्सर्पिण्यां केवलज्ञानिप्रमुखाः अथ वा अस्यामेवावसर्पिण्यामत्र भरतक्षेत्र ऋषभदेवादिकाः पञ्चमारकापेक्षया चातुर्थारके पूर्वजातत्वादतीता एवोच्यन्ते । अनन्ताः संजाताः पुनर्ये भविष्यन्ति । अनागतकाले पद्मनाभादिमा उत्पत्स्यन्ते पुनर्ये सन्ति सीमंधरस्वामि
खा पटानीतने काले विहरमाना विद्यन्ते । यत्तदोनित्याभिसंबन्धात्ते के। ये मार्वा अम्भोजनाभा नारायणा इव । 'यत्क्रमाश्चक्रिणो वा' इति जिनशतके बहत्वम । चिलोया जगत्त्रयस्य नीरधिनन्दनाभिलक्षमोभिः सिषेविरे सेविताः ।।
શ્લેકાર્થ
જેમ વિષલક્ષમીથી સેવાય તેમ ત્રણે લોકની લક્ષમીથી સેવાતા, ભૂત, ભવિષ્ય અને વર્તમાકાળના જીના શરણાગત વત્સલ એવા અનંતા તીર્થકર ભગવંતે અશરણ એવા મને શરણરૂપે થાઓ.” ૧૨૪