________________
हीरसौभाग्यम्
[ सर्ग १७ : श्लो० ११०
यस्य भट्टारकस्य सप्तसंख्याका वाचकेषु उपाध्यायेषु विषये कुमतिमतप्रबलबलादिलनेन वारणेन्द्राः कुञ्जरराजाः अभवन् संज्ञायन्ते स्म । के इव । तरङ्गिणीनां जीवितेशा इव । यथा नदीनां नाथाः सप्तसंख्याका भवन्ति । यदुक्त हैम्याम्- 'द्वीपान्तरैरसंख्यास्ते सबैते तु लौकिकाः' इति द्वये अपि । किंभूताः। उल्लसन्तः स्फुरन्तो वाचो वाण्य एत्र लहर्यः कल्लोलास्तेषां विलासा विभ्रमा वैचित्रयो येषु येषां वा । पुनः किंविशिष्टाः । गाम्भीर्य गम्भीरिमाणमलब्धमध्यस्त्र' भजन्तीति । पुनः कथंभूताः । गुणा पत्र रत्नानि मणयस्तैः पूर्णा निर्भरभृताः ॥
८२८
શ્લેાકા
આચાય દેવની ઉપાધ્યાયપદવીને ધારણ કરનારા સાત શિષ્યા હતા. તે સ્કુરાયમાન વાણીરૂપી તર ંગાની જેમાં વિચિત્રતા છે (અથાત્ વાકૃપટ્ટુ), ગાંભીરતાને ધારણ કરનારા અને શુારૂપી રત્નો વડે પરિપૂર્ણ એવા સાત સમુદ્ર સમાન સાત ઉપાધ્યાયેા હતા. ।। ૧૦૯ના
क्षमां दधानस्य च गौरिमाण ं पदाब्जभृङ्गायितचक्रिणश्च । द्वे यस्य जाते यतिनां सहखे विलोचनानामिव भोगिभर्तुः ॥ ११० ॥
यस्य सुरेयेतिनां साधूनाम् । 'ब्रह्मशर्मभर चारुयतीव' इति नैषधे । अता यतिशब्द इकारान्तो नकारान्तश्च । द्वे सहस्रे विंशतिशती जाते । कस्येव । भोगिभर्तुरिव । यथा नागराजस्य विलोचनानां चक्षुषां द्वे सहस्रे स्तः सहस्रफणत्वात् । किंभूतस्य यस्य भोगिभर्तुश्च । क्षमां क्षान्ति सर्वसहतां धरित्रीं दधानस्य बिभ्राणस्य । च पुनर्गौरिमाणं सुवर्णवर्णतां श्वेतिमान' च । 'गौरः श्वेतपीतयोः' इत्यनेकार्थः । पुनः किभूतस्य । पदाब्जयोश्चरणारविन्दयोः भृङ्गायिता भ्रमरवदाचरिताश्चक्रिणः चक्रवर्तिनो महाराजा नागाश्च यस्य । 'दर्वीकरः कञ्चुकिच क्रिगूढपात' इति हैम्यां गुरुनागेन्द्रयोविशेषणानि ॥
શ્લેાકા
જેમ શેષનાગને હજાર ફણા હાવાથી બે હજાર નેત્રા છે તેમ આચાય દેવને બે હજાર સાધુઓના પરિવાર હતા. તે સાધુએ ક્ષમાશીલ, કંચનવણીય કાયાવાળા અને જેમના ચરણકમલે રાજામહારાજાએ ભ્રમરરૂપે અન્યા હતા તેવા સમથ એ હજાર સાધુઓના પરિવાર
उता ॥ ११० ॥
