________________
aritभाग्यम्
[ सर्ग १७ : श्लो० ९१
राजा न्याय नीति न जहाति । च पुनरसौ सूरिः दधिदुग्धपक्कान्नतैलगुडघृताभिधाना पञ्चसंख्याका विक्रियते विकारयुक्तो जीवः क्रियते एभिरिति विकृतयः स्वा विकृतीरहासीदत्याक्षीन्मुञ्चति स्म । उत्प्रेक्ष्यते - स्मरस्य कंदर्पस्य पञ्चप्रमाणान् शब्दरूपगन्धरसस्पर्शाभिधान् गुणान् पराबुभूषुः पराभवितुमिच्छुरिव ||
८१६
શ્લાકા
જેમ ન્યાયી રાજા ન્યાયના ત્યાગ ન કરે તેમ આચાર્ય શ્રી હીરવિજયસૂરિજીએ જીવનપર્યંત એકાસણાના ત્યાગ કર્યાં નહી' અર્થાત્ એકાસણાથી એણું તપ કર્યું” નથી. हडी, पडवान्न, तेल, गण, भने धीमे यांचे विना तेथे। हमेशां त्यागी हुता. તે જાણે કામદેવના સ્પ, રસ, રૂપ, ગંધ અને શબ્દ એ પાંચ ગુણ્ણાના પરાભવ કરવાનુ ઇચ્છતા ન હાય ! ॥ ૯૦ ૫
द्रव्याणि वल्भावसरे व्रतीन्द्रः सदाददे द्वादश नाधिकानि ।
किं भावना पोषयितुं विशिष्य भवाब्धिपार प्रतिलम्भयित्रीः ॥ ९१ ॥
व्रतीन्द्रः सदा सर्वकालं सूरिपदप्राप्तिं मर्यादीकृत्य वल्भावसरे आहारकरणसमये द्वादश सूर्यसंख्ययैव द्रव्याणि धान्यानां नामग्राह विकृतेस्त्वेकव शाकान्यपि नामग्राह पानीय च सर्वाण्यपि द्वादशान्तर्भावीनि आददे जग्राह नाधिकानि द्रव्याण्यग्रहीत् । कदाचिदपीत्यर्थः । उत्प्रेक्ष्यते - अनित्यता-अशरणत्व-संसारत्व एकत्व अन्यत्व - अशुचित्व-आश्रव-संवर- निर्जराधर्म-लोक- बोधिसंज्ञा द्वादश भावनाः । पोषयितुं पुष्टाः कर्तुमिव । कथम् । विशिष्य विशेषप्रकारेण कृत्वा । किंभूता भावनाः । भवः संसारः स एवान्धिः समुद्रस्तस्य पारस्य परतीरस्य मोक्षवेलाकूलस्य लम्भयित्रीः प्रापयित्रीः । 'अन्यथा कथमदः प्रतिलम्भः' इति नैषधै । 'प्रतिलम्भः प्राप्तिः' इति तद्वृत्तौ ॥
શ્લેાકા
આચાર્ય દેવે, સૂરિપદથી પ્રારંભીને આહાર કરવાના સમયે બાર દ્રવ્યથી અધિક દ્રવ્ય ગ્રહણ કર્યાં નહીં, તે જાણે સંસારસમુદ્રથી પાર ઉતારનારી અનિત્ય, અશરણુ, સ'સાર, शेत्व, अन्यत्व, अशुथि, आश्रम, सवर, निश, धर्म दो अने मधि से मार भावनाओ। પુષ્ટ કરવા માટે ન હાય ! ॥ ૯૧૫
