________________
८१४
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १७ : श्लो० ८७-८८
શ્લેકાર્થ
ચરિત્રલકમીના સ્વામી આચાર્યદેવ કઈ સમયે ગંભીર ધ્વનિથી સ્વાધ્યાય કરતા હતા, તે ધ્વનિ જાણે જલથી પરિપૂર્ણ મેઘને ઉદ્દામ ગરવ ન હોય ! ! ૮૬ છે
तत्र प्रतिष्ठात्रितयीमतुच्छोत्सवोच्छलच्छेकमनःप्रमोदाम् । चक्रे मुनीन्द्रो भुवनत्रयस्याधिपत्यलक्ष्मी स्पृहयन्निवान्तः ॥ ८७ ॥
तत्रोन्नतनगरे मुनीन्द्रो हीरसरिः प्रतिष्ठात्रितयीं शतसहस्रशो भगवत्प्रतिमाप्रतिष्ठापनरुपाणां प्रतिष्ठानां त्रिक चक्रे व्यधत्त । किंभृताम् । अतुच्छोऽत्यभ्यधिको यत्र उत्सवो महामहास्तेन उच्छलन्वर्धमानः छेकानां विदग्धानां मनसि स्वान्ते प्रमोदो हर्षों यस्याम् । उत्प्रेक्ष्यते-अन्तः स्वचित्ते भुवनत्रयस्य त्रैलोक्यस्याधिपत्यलक्ष्मी राज्य श्रियं स्पृहयन् वाञ्छन्निव ॥
શ્લેકાર્થ
આચાર્યદેવે ઊના નગરમાં, જેમાં પંડિતપુરુષનાં ચિત્તમાં આનંદ વધી રહ્યો છે તેવા વિશિષ્ટ પ્રકારના મહત્સવપૂર્વક ત્રણ પ્રતિષ્ઠા મહોત્સવ કરાવીને જિનબિંબની પ્રતિષ્ઠા કરાવી. તે જાણે અંતરમાં ત્રણ લોકની રાજ્યલક્ષ્મીની સ્પૃહા કરતા ન હોય ! ! ૮૭
उग्रं तपो धन्य इवानुतिष्ठन्नाद्यं चतुर्मासकमाततान । अपाटवात्किचन काययष्टेः पुनर्द्वितीयं कुरुते स्म तस्मिन् ॥८८॥
स वरिस्तस्मिन्नुन्नतनगरे आद्य विमलाचलयात्रां कृत्वा तत्र गमनानन्तर प्रयम चतु. मांसक वर्षा रात्रमाततान करोति स्म । किं कुर्वन् । उग्रमत्यत्कटघोर षष्ठाटमादिममतिका विकृष्टं तपोऽनुतिष्ठन् विदधत् । क इव । धन्य इव । यथा काकन्दीसत्को द्वात्रिंशत्कनकोटी. कामिनी द्वात्रिंशदभूमिकप्रासादमौक्ता धन्यनामानगारः उग्रं षष्ठाचामाम्लनि अनुतिष्ठति स्म । पुनर्वितीयवारं काययष्टेः शरीरस्य किंचन किमपि अपाटवादपटुत्वात्प्रबलरोगादिना मन्दस्वादिकारणात द्वितीय द्वयोः संख्यापूरणम् । कम् । चतुर्मासक तस्मिन्नेवोन्नतपुरे कुरुते स्म ॥
अथ सरेर्दाक्षादानदिनादारभ्य यत्किचित्तपो विहित तदुच्यते परिवारश्च
