________________
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १७ : श्लो० ७६-७७
લેકાર્થ
અવાજ કરતી પિત્તળની નાફેરીઓની જાણે સખી ન હોય તેવી ભેરીઓના ભાકાર શબ્દો વડે સમુદ્રમાં પડેલા પડઘાથી જાણે સમુદ્રમાં શયન કરી રહેલા વિષણુને, પ્રવેશમહોત્સવમાં આચાર્ય દેવને નમસ્કાર કરવા માટે જાગ્રત કરાતા ન હોય ! ! ૭૫
तदाद्रिमध्यप्रतिशब्दसान्द्रैः स्मरध्वजौषध्वनिपूर्यमाणैः। प्रमोदमायत्तुमुलैर्जनानां व्योमेव भूः शब्दगुणा किमासीत् ॥ ७६ ॥
तदा तस्मिन वरिप्रवेशोत्सवे जनानां संमुखागतसकललोकानां प्रमोदेन हर्षातिशयेन माघदभिर्मदं प्राप्नुवभिस्तुमुलैरतिबहुलव्याकुलताकलितकोलाहलैः । अथ वा 'अवं धावत यात मुञ्चत पुरः पन्थानम् -' एवंविधचम्पूकथाकथितकेवलव्याकुलशब्दैः कृत्वा व्योमेव गगनमिव भूरपि पृथिव्यपि शब्द एव गुणो यस्यास्तादृशी किमासीज्जातेव । किंभूता । तुमुलैरद्रीणां समीपभाजां नन्दीवेलकप्रमुखाणां स्वभावतस्तु शत्रुजयाचलशिखराणां पर कालानुभावाद्विरिघटनाच्च दूरीभूतानां पर्वतानां मध्ये कंदरोदरे प्रतिशब्दाः प्रतिध्वनयस्तैः सान्द्रनि बिडीभूतैः। पुनः किंभूतैः । स्मरध्वजानां नानाविधवाद्यानाम् । 'तूर्य तुर स्मरध्वजः' इति हैम्याम् । ओघाः समूहास्तेषां ध्वनिभिर्नानाप्रकारप्रसरन्निषैः पूर्यमाणैः बहली क्रियमाणैः॥ इति द्वीपोन्नतपुरसंमुखागमनवर्णनम् ॥
શ્લેકાર્થ
પ્રવેશ મહોત્સવ સમયે સમીપમાં રહેલા “નંદીવેલ આદિ પર્વતે (શત્રુંજયનાં શિખર)ની ગુફામાં પડેલા પડઘાઓથી, વાજિંત્રના અવાજથી અને હર્ષિત બનેલા લેકેના કેલાહલથી પૃથ્વી આકાશની જેમ જાણે શબ્દગુણ બની ગઈ! છે ૭૬
तदुत्सवे मूर्छति भूर्भुवःस्वस्त्रयीप्रसत्तिं प्रदिशत्यपूर्वाम् । अलंचकार प्रभुरुन्नताख्यां पुरं हरिरिवतीमिवासौ ॥ ७७ ॥
प्रभुहीरविजयसरिरुन्नतमिति आख्या नाम यस्यास्तादृशीं पुर नगरीमलंचबार भूषयामास । क इव । हरिरिव। यथा नारायणो धनदनिर्मितां द्वारवती द्वारका नगरीमलंकरोति । कस्मिन् सति । तदुत्सवे स चासावुत्सवश्च तदुत्सवः द्वीपोन्नतादिसंघप्रारब्धसरिप्रवेशमहामहस्तस्मिन्मूर्च्छति वृद्धिमतिशायितां श्रयति प्राप्नुवति सति । किं कुर्वति तदुत्सवे । भूर्भुषः