________________
सर्ग १७ : श्लो० २५ ]
हीरसौभाग्यम्
७८१
गुर्जरेषु प्रसिद्धाः। दक्षिण दिशि च राजताला अपि भवन्ति येषां पत्रः पुस्तकानि लिख्यन्ते तैः तथा कदम्बनी धाराकदम्बा धूलीकदम्बा वा । द्वये अपि चम्पटिप्पन के प्रोक्ताः सन्ति । जम्बीराः प्रसिद्धाः । सह निम्बेन पिचुमन्देन 'नींबडा' इति प्रसिद्धेन वर्तन्ते यास्तादृश्यः, जम्बू श्यामफलाः प्रसिद्धाः । अथ वा निम्ब नम्बूभिः सहितैः सर्जा देवदारवः । अर्जुनाः शास्त्रे देवविशेषे वाबुदसमीपे च प्रसिद्धाः तैः, तथा अञ्जना वृक्षविशेषाः, वञ्जला वानीराः, तथा कडूलयः अशोकाः केसरा नागकेसरा पतवृक्षों शजया सरित उपास्यते सर्वकाल सेव्यते । किंभूता । यावन्ति त्रैलोक्यलोकवर्तीनि सर्वजातीयानि वा मनसामभीप्सितानि कामितानि तेषां दाने प्रपूरणे दक्षा कुशला। कामितकामधेन रित्यर्थः । उत्प्रेक्ष्यते-आत्मसुखेषु विषये स्वःसालतायाः कल्पद्रुमभावस्य स्पृहया वाञ्छया वृक्षलक्षः संसेव्यते । कामितकामदुधां शत्रुजयां सरित संसेव्य वय कल्पवृक्षभाव भजाम इतीच्छयैव ॥ युग्मम् ॥ ...
શ્લેકાર્થ
शयीनहीन निारे २i २सास, स२, क्षु, सास, राय, तास, तमास તાલ, જબીર, લીમડા, અંજન, વંજુલ અશોક, નાગકેશર અને વડવૃક્ષ આદિ લાખે વૃક્ષો વડે ત્રણે લોકના જીવોને મનોવાંછિત આપનારી શત્રુંજી નદી ત્રણે કાળ સેવાય છે. તે વૃક્ષે જાણે સ્વયં કલ્પવૃક્ષરૂપે બનવાની ઈચ્છાથી કામધેનુ જેવી શંત્રુપીનદીની ઉપાસના કરતાં ન હોય ! | ૨૩ મે ૨૪
कदा पुनर्दर्शनमस्य भावि
ध्यायन्निदं स्वीयहृदा मुनीन्दुः । तीर्थ स तीर्थेशमिव प्रणम्य
पथि प्रतस्थे प्रथितावदातः ॥२५॥
स मुनिर्दीरमरीन्द्रस्तीर्थेशं जिनमिव शत्रुजयाद्रिं प्रणम्य ललाटघटितकुडमलीकृतकर कमलो नमस्कृत्य पथि द्वीपोन्नतपुरपद्धतौ प्रतस्थे प्रचचाल । स किंलक्षणः । प्रथितो जगद्विख्यातोऽवदातः अकब्बरसाहिप्रतिबोधनलक्षणं चरितं यस्य । स किं कुर्वन् । इदमत्रैव वृत्ते प्रोच्यमानमेतत्स्वहृदा निजमनसा ध्यायन चिन्तयन् । इदं किम् । यदस्य तीर्थाधिराजस्य पुनद्वितीयवार कदा कस्मिन्काले मम दर्शनमवलोकनम् । यात्रा इत्यर्थः । भावि भविष्यति ॥
શ્લોકાર્થ વિશ્વવિખ્યાત ચરિત્રવાળા આચાર્યદેવ તીર્થંકરભગવંતની જેમ તીર્થાધિરાજને વારંવાર નમસ્કાર કરતા અને હવે ફરીથી આ તીર્થદર્શનને લાભ ક્યારે મલશે ?” આ પ્રમાણે મનમાં ચિંતન કરતા, તેમણે દીવબંદરના માર્ગે વિહાર કર્યો. તે ૨૫ છે