________________
.
...
.
.
...
.
....
.
.
७७४
होरसौभाग्यम्
[सर्ग १७ : श्लो० १३-१४
एते प्रत्यक्षमरिणा दृग्गोचरी क्रियमाणाः सिंहेभमुख्याः केसरिकुञ्जरादिकाः अर्थाद्वनजीवाः सिद्धाचलेन्द्रं परिशीलयन्ति सेवन्ते शत्रु जयपर्वतपुरंदरं तथा सिद्धो मन्त्रतन्त्रादिसिद्धिमानचलेन्द्रनामा कोऽपि पुरुषस्तमपि सिद्धय भिलाषुकाः भजन्ते । किंभूताः। मिथः पर. स्परमाजन्मप्रतिबद्धमपि मुक्तं सर्वथापि मनोवाकायैस्त्यक्तं वर विरोधो यः । अत एव पुनः किंभूताः। मिथोऽन्योन्यं प्रोत्या स्नेहेन परीत व्याप्त चित्तं मनो येषाम् । सिद्धानां तपस्विनां च प्रभावादिदमपिं घटते । यदुक्तम्-सिही सारङ्गशाव स्पृशति सुतधियाही पिनी तणक गौर्जािरी मूषका रमयति नकुली व्यालबालं प्रमोदात् । मातङ्गी कुञ्जरारिं चटकशिशुमथो पत्रिणी यत्र सत्वा आजन्मद्वेषिणोऽपि प्रदधति सखितां तीर्थराजप्रभावात् ॥ इति । उत्प्रेक्ष्यतेतिर्यग्भवेऽपि तिरश्चामप्यवतारे जन्मनि सिद्धोक्षस्य स्पृहया वाञ्छयेव पत्रमन्यापि सेवनं सिद्धेः काङ्क्षया ॥
શ્લોકાઈ
વળી આ તીર્થમાં સિંહ, હાથી આદિ વન્ય પશુઓ પિતાના જાતીય વેરને ત્યાગ કરીને પરસ્પરના મૈત્રીભાવને વહન કરે છે. (કહ્યું છે કે આ ગિરિરાજના પ્રભાવથી સિંહણ મૃગબાળને પુત્રની જેમ સ્પર્શ કરે છે, વાઘણ ગાયના વાછરડાને, બિલાડી ઊંદરને, નેળિયે સર્ષને, હાથણ સિંહશિશુને, અને પાત્રિણી ચકલીના બચ્ચાને પ્રેમપૂર્વક રમાડે છે. આ રીતે જાતીય વેરને ત્યાગ કરીને પરસ્પર મૈત્રીભાવથી પ્રેમપૂર્વક રહે છે.) તે પશુપક્ષીઓ જાણે પિતાના તિર્યંચભવમાં જ મુક્તિની ઝંખનાથી સિદ્ધાચલની ઉપાસના કરતાં ન હોય! ૧૨ છે
धात्रात्र विश्वाचलचारिमश्रीः
पिण्डीकृतैकत्र दिदृक्षतेव । इत्यूहमानेन गिरीन्द्रलक्ष्मी
समीक्षमाणेन मुनीश्वरेण ॥ १३ ॥ शत्रुजयोर्वीधरसंनिधाने शत्रुजया
शैवलिनी न्यभालि। परांहसा स्वं मलिनं विभाव्य
पुत्रीव जह्नोः पवितुं समेता ॥ १४ ॥
मुनीश्वरेण हीरमरिणा शत्रुजयोधिरस्य विमलाचलस्य संनिधाने समीपप्रदेशे शत्रु जया नाम्नी शैवलिनी नदी न्यभालि विलोकिता दृष्टा । उत्प्रेक्ष्यते-परांहसा समागतापरपा
