________________
सर्ग १६ श्लो० १२९]
हीरसौभाग्यम्
७५७
भ्यर्थनोत्पन्नानुकम्पार्दीभवन्मनस्तया तवचसा तस्यैव साधोगिरा तत्रापि स्थाने तस्मिन्नेव पानीयक्षेपणप्रदेशे तीर्थातिशयप्रकटनार्थमक्षयं न विद्यते क्षयो रिक्तीभावो यस्य तादृशमम्बु पानीयमभूत् जातः। अधुनाप्यक्षीणमेव वारि वर्तते । 'उलखाझोल' इति नाम्रा प्रसिद्धमास्ते । किंवत् अक्षीणम् । पद्मनदवत् । यथा पद्महदे अक्षयमम्बु वर्तते । किंभूतमम्बु । विश्वे त्रैलोक्येऽप्येकमद्वैत माहात्म्यं महिमानं बिभर्तीति ॥
લેકાર્થ પૂર્વે વિમલાચલ ઉપર તપશ્ચર્યા કરતા કોઈ સાધુએ પિતાના પાત્રમાંથી પાણી ઢળી નાખનાર કાગડાને શાપ આપ્યો કે “જેમ ઉત્તમ પુરુષોના ઘરમાં ચાંડાળને પ્રવેશ દુશક્ય છે તેમ આ પવિત્ર પર્વત ઉપર તમારી કાકજાતિનો ક્યારેય પણ પ્રવેશ ના થાઓ.” આવે શાપ આપ્યા બાદ તૃષાતુર બનેલા યાત્રિકની પ્રાર્થનાથી, સાધુમહારાજની વાણીથી જગતમાં તીર્થના માહાત્મ્યને પ્રગટ કરવા માટે જ જાણે તે જ સ્થાને અક્ષય (કદાપિ નાશ ના થાય) તેવું જલ પ્રગટ થયું જગતને આશ્ચર્યકારી એવું તે જલ પહુદની જેમ હજુ પણ અક્ષણ
छ, भने ते "6 " तरी प्रसिद्ध छ. ।। १२८ ॥
महीपालभूभृन्मुखाणाभिवेतन्मृणां
कुष्टकष्टादिनिर्घातनिष्णम् । मरुल्लोलकल्लोललीलायमानारविन्दनज
सूर्यकुण्डं विभाति ॥ १२९ ॥
एतत्प्रत्यक्ष पार्श्ववति सर्यकुण्डं विभाति । किंभूतम् । मरुता वायुवेगेन लोलाचश्चलीभूता ये कल्लोलास्तरङ्गास्तेषु लीलायमानो लीलया आचरम् अरविन्दानां कमलानां व्रजो यत्र । पुनः किंभूतम् । नृणां सर्वजनानां कुष्टान्यष्टादशजातीयमहारोगविशेषास्तेषां कष्टानि अङ्गादिगलनादिकृच्छाणितान्यादौ प्रथम येषां तादृशानि शोकापत्प्रमुखदुःखानि तेषां निर्घातो मूलोच्छेदनं तत्र निष्णं निपुणम्। केषामिव । महीपालभूभृत्प्रमुखाणामिव । यथा साधिताप्रतिहतखङ्गाधनेकविद्यासिद्धस्य स्वयंवरपरिणीतगुणसुन्दरीभर्तुः रोगाकुल्येऽपि विजितप्रतिपक्षक्षमामल्लक्षस्य महीपालनाम्नो राज्ञः कुष्टकष्ट निर्भेदकमासीत्तथा परेषामपीति बोध्यम् । महीपालकथा तु शत्रुजयमाहात्म्येऽस्तीति ॥
કાથ
પવનથી ચંચળ બનેલા તરંગ વડે ડેલતાં કમલે સમૂહ જેમાં છે તે “સૂર્યકુંડ શેભે છે, જે સૂર્યકુંડના જલથી ચન્દ્રહાસ ખડૂગ આદિ વિદ્યાઓના સાધક અને સ્વયંવર