________________
६७८
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १६ श्लो० ११-१२
- स कोऽपि तत्तदुत्तमजातिजनितः कश्चिदनिर्दिष्टनामा जनो लोको नाजनि नो संजातः । स कः । येन ज नेन यात्राकृते शत्रुजययात्रार्थ नागमि नागतम् । किंवत् । विमलभूभृता शत्रुजयशैलेनाहूतवदाकारितेनेव । 'निहोत्रो' इति लोकप्रसिद्धया । यथा कश्चित्संमानपूर्वककमाकारित आगच्छति । किंभूतेन विमलाद्रिणा । महोदयो मोक्षः महान् त्रिभुवनजनतानिषेव्यलक्षणोऽभ्युदयस्तं विदधाति करोतीत्येवंशीलेन च पुनः सा काचिदचला पृथिवी नाभवन्न बभूव । याचला पथि मार्गे तद्यात्रिकैः शत्रजययात्राकारकैः पवित्रतां पावनीभावं नानीयत न प्रापिता । करिव । त्रिपथगाप्रवाहैरिव । यथा गङ्गाया ओधैः सहस्रसंख्याभिणिभिः पयःप्रैः पवित्रतां नीयते प्राप्यते ॥
શ્લોકાથ
મોક્ષને પ્રાપ્ત કરી આપનાર એવા વિમલાચલ વડે જાણે બોલાવાયેલ ન હોય તે કઈ પણ માણસ નહીં હોય કે જે વિમલાચલની યાત્રાર્થે આવે ન હોયએવી કોઈ પૃથ્વી નહીં હોય કે જે ગંગાના પ્રવાહની જેમ યાત્રિકે વડે પવિત્ર કરાઈ ન હોય! ૧૧ છે
शिवश्रिय इवावनीवलयशालिलीलाचलं
जनैः प्रचलितैः समं परिजनेन शर्बुजयम् । स्ववर्तिविविधासुमत्प्रकरकीलनाविश्रमा___ दधुः सुखमिहाखिला अपि दिशां प्रदेशास्तदा ॥ १२ ॥
तदा तस्मिन् संघप्रस्थानावसरे इह जगति अखिलाः समस्ता अपि दिशां हरितां प्रदेशाः भूमिभागाः सुख शर्मातिशयं दधुधृतवन्तः । कुतः । स्वस्मिन्नात्मनि विषये वर्त. न्ते तिष्ठन्तीत्येवंशीलास्तथाविधा अनेकजातीया ये असुमन्तः । प्राणिनः जनाः सस्वजनगजवाजिकरभमहिषवृषभप्रमुखास्तेषां प्रकराः समुदायास्तैः कृत्वा कीलनास्ताडनाः पीडाः ताभ्यो विश्रमः क्षणमात्र स्वस्थीभवन ताडनाद्विरमणं तस्मात्सकाशात्कैर्विश्रमः शत्रंजयाचल प्रति परिजनेन स्वस्वसमस्तपरिवारेण समं प्रचलितः प्रस्थितैजनैः धामिकलोकैः । उत्प्रेक्षते-शत्रुजयम् । शिवश्रियो मोक्षलक्ष्म्या अवनीवलये भूमीमण्डले शालते शोभते इत्येवंशील लीलाचलं क्रीडाकरणाथै पर्वतमिव ॥
પ્લેકાર્થ
પિતાના પ્રદેશમાં રહેલા અનેક જાતનાં પ્રાણીઓના સમૂહથી ક્ષણમાત્ર જ વિશ્રામ પામતા એવા સર્વે દિશાઓના પ્રદેશ, શત્રુંજય તરફ પ્રયાણ કરી રહેલા માન વડે સંતોષ અનુભવતા હતા. ખરેખર શત્રુંજય પર્વત મોક્ષરૂપી લક્ષ્મીને કીડા કરવા માટે આ કીડાપર્વત ન હાય! તે શેભે છે. જે ૧૨ છે