________________
सर्ग १५ श्लो० ६४-६६]
हीरसौभाग्यम्
६६१
શ્લોકાઈ શત્રુંજ્ય પર્વતના કેઈ જિન મંદિરમાં ઉખેવાતા ધૂપદાનમાંથી પસાર પામી આકાશ માર્ગમાં ફેલાયેલા ધુમાડાને જોઈને જલ વડે પરિપૂર્ણ મેઘની ભ્રાન્તિથી મુગ્ધ બાલ બપૈયાઓ (ચાતકે) ચટપટુ શબ્દ કરતા અર્થાત કેમલ શબ્દ કરતા આમ તેમ होही ४२ता उता. ॥ १४ ॥
स्वकरनिकरसङ्गश्चोतदिन्दूपलाम्भो
भरमिदमचलोच्चरत्नशृङ्गादगृहीत्वा । स्वयममृतमरीचिमण्यतः कैरवाणां किमु दिशति तमेव प्रश्रिपीयूषदम्भात् ॥ ६५ ॥
अमतमा
अमतमरीचिश्चन्द्रः कैरवाणां स्वबन्धुकुमुदानां मैत्र्यतः परस्परसंख्यात् प्रश्नीनां पीयूषस्य कान्तिद्वारा अमृतस्य प्रनिरूपस्य पीयूषस्य वा दम्भात्कपटात् तमेव चन्द्रकान्ताम्भोभरमेव स्वयमात्मना दिशति ददातीव । किं कृत्वा । इदमचलस्य अस्य शत्रुजयोद्रेरुञ्चः ऊर्ध्वमधिकायां यद्रत्नानां चन्द्रकान्तकतनादिमणीनां शंङ्ग शिखरं तस्मात्स्वस्य कराः किरणास्तेषां निकरो राशिस्तस्य सङ्गः संपर्कस्तेन श्चोतन्तः क्षरन्तो गलन्तो ये इन्दूपलाश्चन्द्रकान्तमणयस्तेषामम्भाभरं जलपटलं गृहीत्वा आदाय ॥
શ્લેકાર્થ
શત્રુંજય પર્વતના ચન્દ્રકાન્ત મણિનાં ઊંચા શિખર ઉપરથી પિતાનાં કિરણે દ્વારા આવી રહેલા જલસમૂહને ગ્રહણ કરીને, ચન્દ્ર સ્વયં મૈિત્રીભાવે કૈરને અમૃતના બહાને જલસમૂહ જાણે આપતા હતા. એ ૬૫
यस्मिन्नुरोद्वयसनिःसृतसिन्धुरङ्क
क्रीडन्सुरासुरपुरंध्रिपयोधराणाम् । कस्तूरिकामलयजद्रवसान्द्रपूरा रेजे यमीसलिलसंबलितेव गङ्गा ॥६६॥
यस्मिन् शत्रुजयाद्रौ उरोद्वयसंहृदयप्रमाणं निःसृता निर्गता सिन्धुनदी यस्या यमु. नायाः सलिलैः संवलिता मिश्रितजला गनेव रेजे विभाति स्म । किंभूता सिन्धुः। अथे जलोत्सने क्रीडन्तीनां जलकेलिं कुर्वाणानां सुराणां देवानामसुराणां दानवानां पातालवासिनां प्रथमनिकायभवनयतिनिर्जराणां वा पुरंध्रीणां वधूनां पयोधराणां विविधपत्रलताकलितस्त
