________________
सर्ग १५ श्लो० ३५-३६ ]
सौभाग्यम्
तस्योपरि परिमले सुरभितायां लुभ्यतां लोभं प्राप्नुवतां लालानां चश्चलानां मत्तानां मकरन्दपानेनेात्कटानामलीनां भ्रमराणां माला श्रेणी सा कर्त्री । खगानां परिवृढः पक्षिणां स्वामी नायका गरुडः स्वर्णकायस्तस्य पृष्ठं ततः पश्चिमो भागस्तमधिष्ठितस्य स्थितस्याध्यारूढस्य वा अरिष्टनामासुरस्तस्य दस्योर्वैरिणः कृष्णस्य उपमितिमुपमानमलंचकार भूषितवान् । विष्णोरुपमां प्राप्तवतीत्यर्थः ।
શ્લેાકા
શત્રુજયપવ ત ઉપર પીતવર્ણનાં વિકસ્વર પુષ્પોના સમૂહમાં રસપાન કરવામાં લેાલુપી બનેલા ભ્રમરાની પકિત, ગરૂડ ઉપર આરૂઢ થયેલા વિષ્ણુની જેમ શાભાને ધારણ કરતી હતી. ૫ ૫૪ ।।
लिखितसुरपथाङ्कप्रस्थपुञ्जप्ररोहन्मसृणसरसघासग्रासवृत्तिं सृजन्तः । क्षुधितमृगतुरङ्गाः खेदयन्ति स्म नक्तंदिनमिदमुपरिष्टात्संचरच्चन्द्रसूर्यौ ॥ ५५ ॥
६५५
क्षुधिता नक्तंदिनाविश्रान्तिपरिभ्रमणप्रादुर्भावद्वभुक्षाक्षामकुक्षयः मृगश्चन्द्रोत्सङ्गतकुरङ्गस्तुरङ्गाः सूर्यरथरथ्याश्वाः कर्तारः नक्तंदिनं रात्रौ दिवा च इदमुपरिष्टाद्विमलाचलेोपरिप्रदेशे संचरन्तौ प्रचलन्तौ चन्द्रसूर्यो शशिभास्करौ प्रति कर्मणी खेदयन्ति विषादमापादयन्ति । दुःखीकुर्वन्तीत्यर्थः । किं कुर्वन्तः । लिखितो निघृष्टः सुरपथस्याकाशस्य अङ्कः क्रोडेो हृदयं येन तादृशो यः प्रस्थानां सानूनां पुञ्जः तत्र प्ररोहन्त्युद्गच्छन्तस्तथा मसृणाश्चिक्कणाः सुकुमारास्तथा सरसाः सान्द्राः स्नेहलाः सुस्वादा वा ये घासास्तृणानि तेषां ग्रासैः कषनैर्वृत्तिमाजीविका प्राणाधारं सृजन्तः कुर्वन्तः ।
શ્લેાકાથ
રાત અને દિવસ શત્રુંજય પર્વત ઉપર પટન કરતા ચન્દ્ર અને સૂર્યનાં ક્ષુધાतुर जनेला भृग (यन्द्रमां रहेतेो) भने अश्वो (सूर्यना सात घोडा ) मेह पामता इता; તેથી આકાશને સ્પશીને રહેલાં શિખર ઉપર ઊગેલા મુલાયમ અને સ્નિગ્ધ ઘાસ વડે પેાતાની આજીવિકા કરતા હતા. ।। ૧૫ ।
क्वचन कनकशृङ्गे रङ्गिभृङ्गानुषङ्गिक्षरदमितमरन्दस्पन्दसंदोहसान्द्र । |
