________________
-
सर्ग १४ श्लो० २६१-२६३] हीरसौभाग्यम्
निजेनात्मना कारिते निर्मापिते प्रासादे विहारे भगवतां तीर्थकृतां मूर्तिप्रतिष्ठाकृते प्रतिमा प्रतिष्ठापयितुम् ॥
શ્લોકાથ
સામંતરાજાની જેમ પાંચસે ગામ, ઘોડા, હાથી અને તાંબાની ખાણના અધિપતિ શ્રીમાલવંશીય ભારમલ નામના શ્રેષ્ઠીના પુત્ર “ઇન્દ્રરાજ' સામંતે પિતાના બંધાવેલા જિનપ્રાસાદમાં જિનમૂર્તિની પ્રતિષ્ઠા કરાવવા માટે પીપાડનગરમાં બિરાજમાન આચાર્ય ભગવંતને પોતાના વિરાટ નગરમાં પધારવા માટે પિતાના પ્રધાનોને મોકલ્યા. ર૬ના
ज्ञात्वा शक्तिमितो विराटनगरे गन्तुं प्रभुः स्वामय
श्रीहर्षाङ्गजवाचका वनिमणिं प्रेषीत्तदाभ्यर्णगं । स्वीरों मूर्तिमिवापरं सपदि स प्राप्य क्रमात्तत्पुरं
क्लुसैस्तेन महामहैविश्चयांचक्रे प्रतिष्ठा ततः ॥ २६२ ॥ अथ विज्ञप्तेरनन्तरं सूरिवरः अभ्यर्णगं समीपस्यायिनं श्रीहर्षाङ्गजवाचक श्रिया वाचकलक्ष्म्या युक्त हर्षा इति नाम्नो वणिजः अङ्गजं नन्दनं कल्याणविजयनामानं वाचकेष्ववनिमणिमुपाध्यायराजं प्रेषीत् तत्र प्रख्यापयति स्म । उत्प्रेक्ष्यते-अपरामभ्यां स्वीयामात्मीयां मूर्ति किं तनूमिव स्वप्रतिमामिव । किं कृत्वा । स्वामात्मीयामशक्ति शरीरासामर्थ्य ज्ञात्वा अवधार्य । किं कर्तुम् । इतः पींपाढिपुरात् मेवातमण्डलस्थविराटनगरे गन्तुं प्रयातुम् । ततः प्रेषणानन्तरं सोऽपि वाचकेन्द्रोऽपि सपदि शीघ्रमनविच्छिन्नप्रयाणः क्रमादग्रामानुग्रामविहारपरिपाठ्या तत्पुरं विराटनगरं प्राप्यासाद्य क्लुप्तैर्निर्मितैरसाधारणस्तस्य तेन च महामहैः प्रतिष्ठां विरचयांचक्रे कृतवान् ॥
કાથી પીપાડનગરથી મેવાડદેશમાં આવેલા વિરાટ નગરમાં જવા માટેની પોતાની શરીરની અશક્તિ જાણીને, પ્રધાનની વિજ્ઞપ્તિ લક્ષમાં લઈને પિતાની પાસે રહેલા કલ્યાણ વિજય ઉપાધ્યાયને વિરાટનગર તરફ વિહાર કરાવ્યું. તેઓએ પણ અવિચ્છિન્ન વિહાર વડે વિરાટનગરમાં પહોંચીને અપૂર્વ મહોત્સવ પૂર્વક જિનમૂર્તિની પ્રતિષ્ઠા કરી. પારદરા
रत्नस्वर्णसुवर्णकोपलमयाप्तार्चाप्रतिष्ठाक्षणे
हस्त्यश्वांशुकभूषणाशनमुखानेकप्रकारैस्तदा । भोजेनेब पुनर्ग्रहीतवषुषा विश्वार्थिदौस्थ्यच्छिदे चत्वारिंशदनेन रूपकसहस्राणि व्ययीचक्रिरे ॥ २६३॥