________________
सर्ग १४ श्लो २२१-२२३]
सौभाग्यम्
५७३
નહીં, પરંતુ જેમ સમ્યક્દષ્ટિ જીવ પુંડરિકગિરિને ( શૈક્ષીપૂર્ણિમાના દિવસે પાંચક્રોડ મુનિએ સાથે પરિવરેલા પુંડરિકગણધરનું મોક્ષગમન થયું હાવાથી શત્રુંજયપર્વતનું ખીજું નામ ‘ પુંડરિકગિરિ’ પણ છે. ) વારંવાર નીરખે તેમ અકબર પુંડરિક એવા મને સ્નેહાળદૃષ્ટિથી જોશે. ૫ ૨૨૧ ॥
पोत्रिणी वदति काचन दयितं किं निखेलसि निषर सुखितः । रुद्र एष निहनिष्यति मखवत्त्वां विचिन्तय तदायतिकुशलम् ॥ २२२ ॥
काचन पोत्रिणी काननकरी दयितं वनकरं प्रति वदति । किं वक्ति तदेवाह -- हे वराह निषद्वर जम्बाल, सुखितः सौख्ययुक्तः सन् कथं निखेलसि मया सम स्वैरं क्रीडां कुरुषे । यत्कारणादेष प्रत्यक्षः प्रत्यहमाखेटकागमनेन स्मृतिगोचरीकरणात्प्रत्यक्ष एव लक्ष्यते । आगतोऽकब्बर ः रुद्रश्चण्डस्त्वां सुखनिखेलिन भवन्तं निहनिष्यति नितरां घातयिष्यति मृगयाक्रीडारस | वेशात्किमप्य गणयन्प्रमथयिष्यति । किंवत् । मखवत् । यथा रुद्रेण शंभुना मखो नाम दैत्यविशेषो निहतः । तत्तस्मात्कारणात् त्वमायतिकुशलमुत्तरकाले दीर्घदर्शिताश्रित्याये आत्मनः कुशलं चिरजीवितां निर्विघ्नतां विचिन्तय विमृश ॥
શ્લેાકા
કોઈ જંગલી ભૂંડણ ભૂંડને કહેવા લાગી કેઃ હે પ્રિય વરાહ, તું સુખમગ્ન થઈ ને મારી સાથે સ્વેચ્છાપૂર્વક કેમ ક્રીડા કરી રહ્યો છે! જો જો, આ પેલેા પ્રચંડ શિકારી અકખર આવેલા દેખાય છે, જેમ કે ‘મખ' નામના દૈત્યને હણી નાખ્યા હતા તેમ તારા એક ક્ષણમાત્રમાં જ તે વધ કરશે. માટે ભવિષ્યની કુશળતાના તે વિચાર કર. ॥ ૨૨૨ ॥
पातालावटकोटरान्तरपतत्पाथोधिने मिर्मया
दंष्ट्रायां यदधारि धेनुकभिदो भागीभवद्वर्ष्मणा । भूभृत्त्वादिव गोत्रिणं न मिनुयाद्धात्रीधरः पोत्रिणि श्रीमत्सूरिगिरा शुभंयुरिव तत्स्वैरं चरेत्याह सः ॥ २२३ ॥
स पोत्री पोत्रिणीमित्याह ते स्म । इति किम् । हे पोत्रिणि वराहि, तत्कारणात् शुभंयुः शुभसंयुक्ता कल्याणवती त्वं स्वैर स्वेच्छया चर संचर । इतस्ततो याहि कदान्मुस्तांश्च खाद भक्षय । यद्यस्मात्कारणात् हे पोत्रिणि करि, श्रीमत्स्ररिगिरा श्रीहीरविजयसूरियाचा धात्रीधरोऽकब्बरो मां न मिनुयान्न घातयेत् । उत्प्रेक्ष्यते - भूभृत्त्वात् धरणीधारकत्वात् गोत्रिणं स्वजनमिव । यतो महात्मा सर्वथा स्वशक्त्या स्वजनं रक्षतीति