________________
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १४ श्लो. १९५-१९६
क्रोशा गव्यूतानि तैर्मीयते स्म प्रमाणीक्रियते स्मेति द्वादशक्रोशप्रमाणम् । पुनः किंभूतम् । दृशां चक्षुषां विषयं गोचरी भजतीति तादृक् पारं परतटं यस्यैव विधं न । अदृग्गोचरपार मित्यर्थः । किंवत् । पयोराशिवत् समुद्रमिव ज्ञायते । पुनः किंभूतम् । क्रीडन्तो जलकेली कुर्वाणा ये कुजरा हस्तिनस्तथा वाजिनस्तरङ्गमास्तेषां राजयः ओणयस्तथा वनिता यवतयस्ताभिर्यता मा मानवाः सतरुणीकाः तरुणास्तेषां व्रजा गणास्तैाजितं भूषितम् । पुनः किंभूतम् । नाना विविधजातिजन्मानो ये नीडजाः पक्षिणः तथा मीना मत्स्या जातयो यत्र तादृशेन नीरेण भरितं संपूर्णम् ॥ इति डामरतटाकार्पणम् ॥
શ્લેકાર્થ
બાર ગાઉનાં વિસ્તારવાળું, સમુદ્રની જેમ જેને કિનારે દષ્ટિગોચર નથી થતું તેવું, કીડા કરી રહેલા ગજ, અશ્વોના સમૂહથી સુશોભિત, વળી સ્ત્રીઓ સહિત પુરુષથી સુશોભિત, જેમાં અનેક જાતિનાં પક્ષીઓ અને મર્યો છે, જલથી પરીપૂર્ણ, જેમાં માછલીઓને પકડવાનો નિષેધ છે, આવી પ્રસિદ્ધિ પામેલું ડાબર' નામનું સરેવર, અકબર બાદશાહે આચાર્ય દેવના શિષ્ય શાંતિચન્દ્ર ઉપાધ્યાયની વાણીથી હીરવિજયસૂરિજીને અર્પણ કર્યું છે ૧૯૫ છે
भूजानिरित्यालपति स्म सूरयः श्रीमगिरा मे न्यवसदया हृदि । हंसी पयोदध्वनिनैव मानसे पृच्छामि किं त्वेतदहं गुरून्प्रति ॥ १९६ ॥
भूमी जाया यस्यासौ भूजानिः पृथ्वीपतिरित्यग्रे वक्ष्यमाणमालपति स्म कथयामास। हे सूरयः, श्रीमदगिरा युष्माकं वाचा मे मम हृदि हृदये दया सर्वसत्त्वोपरि कृपा न्यवसन्निवासं कृतवती। केव । हंसीव यथा पयोदध्वनिना पर्जन्यगर्जारवेण मराली मानससरसि निवसति । मेघागमे हि राजहंसाः कलुषजलवादितो मानससरसि यान्तीति कविसमयः। चम्पूकथायामपि 'प्रोषितकलहंसवयसि'। 'वर्षावर्णने प्रोषिता मानसं प्रति प्रस्थापिता सपक्षिणो येन' इति तद्वत्तिः। किं तु परं विशेषः प्रश्नो विद्यते । अह गुरुन् युष्मान्प्रति पृच्छामि ॥
શ્લોકાથી
ત્યાર પછી રાજાએ આ પ્રમાણે કહ્યું: “હે સૂરીન્દ્ર, જેમ મેઘના ગજરવથી રાજહંસી માનસ સરોવરમાં વાસ કરે તેમ હિતકારિણી એવી આપની વાણી વડે મારા હૃદયમાં દયાધર્મને વાસ થયે, પરંતુ આપ શ્રીમાનને હું એક પ્રશ્ન પૂછું છુંઃ છે ૧૯૬ છે