________________
५५०
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १४ श्लो० १७६-१७८
સંતાપ પામે તેમ આ કારાગારવાસી કેદીએ વડે પ્રજા ઉપદ્રવવાળી અને અનેક પ્રકારના સંતાપવાળી બની હતી. છે ૧૭૬
अमी प्रजाम्भोजरमा हिमागमा मुनीन्द्र नीतेः परिपन्थिका इव । पचेलिमेनेव निजांहसा मया निगृह्य तच्चारकगोचरीकृताः ॥ १७७ ॥ हे मुनीन्द्र, यत्कारणादमी बन्दिजनाः नीतेायस्य शिष्टाचारस्य परिपन्थिकाः प्रतिपक्षा इव वर्तन्ते । किंलक्षणाः । प्रजाः प्रकृतयः नगरपामजनपदादिवासिजना ए. वाम्भोजानि पद्मानि सुकुमारत्वात्कमलतुल्यास्तेषां रमा लक्ष्म्यः तासु हिमागमाः हेमन्तशिशिरसदृशाः। यथा हिमागमेन लक्ष्मीरादाय । विच्छायीकृत्येत्यर्थः । कमलानि गाल्यन्ते, तथा एभिरपि श्रीणां ग्रहणे कथैव का जीवा अभिगृह्यन्ते जनानां तस्मा. कारणान्नीतिविदा न्यायनिष्ठेन मया निगृह्य निग्रहं कृत्वा निगडयित्वा च चारकगोचरी कृताः कारागारनिवासिनो विहिताः । उत्प्रेक्ष्यते-पचेलिमेन परिपाक प्राप्तेनादयावनिकायामागतेन निजांहसा स्वकीयपापेनेव । 'अत्युग्रपुण्यपापानामिहैव फलमाप्यते इति वचनात् ॥
શ્લોકાથ
હે મુનીન્દ્ર, આ કેદીઓ ન્યાયના શત્રુ છે અને મારા પ્રજારૂપી કમલવા માટે શિશિર ઋતુ સમાન છે, અર્થાત પ્રજાના જીવનનું શોષણ કરનાર છે. તે માટે ન્યાયધર્મની રક્ષા કરવા માટે તેઓને નિગ્રહ કરીને કારાગારવાસી બનાવ્યા છે. છે ૧૭૭
अगण्यपुण्यादिव पक्रिमान्निजात्तथापि वाक्याघतिजम्भविद्विषाम् । समुद्ता दुःखमहान्धकूपतो यदृच्छयामी विचरन्तु बन्दिनः ॥ १७८ ॥ हे प्रभो, अमी बन्दिना बन्दिजनाः कारागारीभूताः अपि यदृच्छया स्वतन्त्र वि. चरन्तु स्वस्वस्थाने गत्वा स्वैरं क्रीडन्तु । किंभूताः । यद्यप्यमी हिंस्रा इवानेकसत्वो जकाः सन्ति, तथापि यतिजम्भविद्विषां वाचंयमवासवानां तत्रभवतां भवतां वाक्यान्मदनुग्रहकारिवचनात् दुःखमेव महानतिगुरुः पातालविधरोपमो योऽन्धकूपो घोरान्धकारनिचितावटस्तस्मादुद्धृता अर्थात्तत्र पूर्व पतिताः पश्चान्निष्काशिताः । उत्प्रेक्ष्यतेनिजादात्मनैष प्राचीनजन्मन्याचीर्णादत एव स्वकीयात्तथा पक्त्रिमात्परिपाकभाव प्राप्तादुदयावलिकायामायातात् तथा अगण्याद्गणयितुमशक्यादतिबहुलात्पुण्यात्सुकृतादिव ॥ इति सूरिवाक्याद्वन्दिमोचनम् ॥
શ્લેકાર્થ હે ભગવાન, આ કેદીઓ જે કે હિંસક અને કર છે, છતાં માને કે તેઓના