________________
सर्ग १३ श्लो० १२२-१२४]
सौभाग्यम्
શ્લાકા
જેમ અભયકુમારે, રાજગૃહીના ગુણશીલ ચૈત્યમાં ભગવાન મહાવીર સ્વામીના આગમનને શ્રેણિકરાજાને નિવેદન કર્યું હતું, તેમ ફૈજીએ રાજસભામાં આવીને અકબર બાદશાહને સિંહદ્વારમાં પધારેલા એવા આચાર્ય દેવના આગમનને નિવેદન કર્યું. ॥ ૧૨૨ ॥
अर्घ्यं मुदात्राम्बुभिरुल्लसद्भिस्तनूरुहैगौरवमादधानः । पैषयोः प्राघुणकीं प्रणीय वाचं बभाषे पुनरेष शेखम् ॥ १२३ ॥
३९७
एष पातिसाहिः शेखं अबलफैजनामानं बभाषे वक्ति स्म । किं कृत्वा । वाचं रिसमागमनसूचक शेखवाणी पैज्जूषयोः कर्णयोः प्राघुणकीमभ्यागतां प्रणीय कृत्वा । अथा तिथे तिथेयीकृता विलोक्यते । तामेवाह - मुदा सूरिसमागमश्रवणो भूतप्रमोदेन अस्राणि बाष्पाणि तेषां अम्बुभिः जलैरर्ध्य पादधावनजलमादधानः कुर्वाणः । ददान इत्यर्थः । पुनरुल्लसद्भिस्तनूरुहै रोमभिः । 'लोमरोमतनूरुहम्' इति हैम्याम् । कृत्वा गौरवमभ्युत्थानादिक्रियामादधानः सृजन् ॥
શ્લેાકા
આચાય દેવના આગમનના સમાચારને સાંભળીને હર્ષોંથી રેામાંચિત ખનેલા અને હર્ષાશ્રુના જલ વડે અધ્યને ધારણ કરતા અકબર બાદશાહે શેખ અબ્દુલ રેંજને આ પ્રમાણે કહ્યું ઃ ॥ ૧૨૩ ।।
ऋतौ वसन्तेऽवनिजन्मनेव समीयुषि श्री श्रमणावतंसे । मनोरथेनाद्य मम प्रबीणचूडामणे पल्लवयांबभूवे ॥ १२४ ॥
हे प्रवीणानां निपुणानां विदग्धानां मध्ये चूडामणे कोटीरहीरायमाण, श्रीमति श्रमणानां मध्येsai से शेखरे श्रीहीर विजयसूरीन्द्रे समीयुषि पादावधारिते सति अद्य सांप्रतीने वर्तमाने वासरे मम मनोरथेनाभिलाषेण पल्लवयांबभूवे सफलीभूयते स्म ।
