________________
सर्ग १३ श्लो ० ८०-८२ ] हीरसौभाग्यम्
सौधानां स्वस्वगृहाणामग्रे शिखरे उपरि जाग्रतीनां सावधानतयोपविष्टानां स्थितानां वा पुरसुन्दरीणां श्राद्धव्यतिरिक्तनगरनारीणां वक्रसहस्रपत्त्रैः वदनकमलैः कृत्वा दिवो वीथी गगनपद्धतिः खहस्रं दशशतीसंख्याकाः सहस्रशो वा चन्द्रा इन्दवो यस्यां तादृशीव दिदीपे शोभते स्म ।
લેાકાથ
મહેલની અગાસી ઉપર રહેલી પ્રવેશ મહે।ત્સવ જોવામાં દત્તચિત્ત ( તલ્લીન) નગરની નારીઓનાં હજારા મુખકમલ વડે, જેમાં હજારા ચંદ્ર છે, તેવા ગગનમાગ શેશભતે હતા. અર્થાત્ નગરની સ્રીએનાં મુખ એ જ ચંદ્ર હતા, એવી કલ્પના છે. ! ૮૦
असर्जि सृष्टिर्विधिना नवा किं गर्भाभुवो वा किममी निरीयुः । समं निपेतुः किमुताम्बराद्वा विज्ञैर्जनान्वीक्ष्य तदेत्यतर्कि ॥ ८१ ॥
३७३
तदा तस्मिन् संघस्य सरिसंमुख समागमनसमये प्रमाणातीतान् जनान् लोकान वीक्ष्यावालोक्य विज्ञैर्विशेषेण विचारचतुरैः इत्यमुना प्रकारेण अतर्कि विचार्यते स्म । इति किम् । विधिना सृष्टिकर्ता किं नवा अपरा नवीना सृष्टिर्विश्वनिर्मितिः कृता । वाथ बा अमी जनाः भुवो भूमेर्गर्भान्मध्यात्कि निरीयुः निर्गताः । उताथ वा अम्बरादाकाशात् सम पककालमेतावन्तो निपेतुः निपतिताः ॥
શ્લાકા
તે અવસરે ચાલતા સ ંખ્યાતીત ઢાકાને જોઈને ચતુર પુરુષોએ આ પ્રમાણે વિચાયુ કે “ બ્રહ્માએ શું નવીન સૃષ્ટિની રચના કરી ? અથવા તે આ બધા માણસે ભુગલ માંથી બહાર નીકળી આવ્યા છે શું ? અથવા તે આકાશમાંથી એક સામટા આ બધા જાણે નીચે પડચા ન હોય! ॥ ૮૧ ॥
नभोम्बुपानब्द इवानधीतार्थनान्सृजन्नर्थिजनान्परेषु । स्वगौरवौर्वोवहनप्रणीतसंशीतिशेषः स चचाल संघः ॥ ८२ ॥
