________________
सर्ग १३ श्लोक ६६-६८]
हीरसौभाग्यम्
શ્લેકાથ
ભેરીના ભયંકર અવાજવાળી નફેરી (વાજિંત્ર વિશેષ-પ્રાયઃ ભુંગલી) ના અવાજથી દિશાઓનાં મુખ પૂરી દેનાર અનેક જાતિનાં વાજિંત્રના અવાજ સાંભળીને લાખ કુપાક્ષિકેએ પતંગિયા રૂપતા પ્રાપ્ત કરી, અર્થાત્ વર્ષાઋતુમાં મેઘની ગર્જના સાંભળીને શોભે ઊડી ઊડીને પૃથ્વી ઉપર પડીને મૃતપ્રાયઃ બની જાય છે, તેમ पाक्षि quivalना २१२ने सामणीने भृतप्रायः मानी गया ! ॥ १६॥
संध्यागृहः केऽप्यवहन्विहायोलिहः शयाम्भोरुहि वैजयन्तीः । प्रकाशयन्तः प्रति मुक्तकान्तं मूर्तानुरागानिव रन्तुकामाः ॥ ६७ ॥
केऽपि भव्याः अनुचरा वा शयाम्भोरुहि करकमले । एकवचनं जातिवा चित्वात् । पाणिपवित्यर्थः । वैजयन्तीः पताका अवहन धारयन्ति स्म । उत्प्रेक्ष्यते-रन्तुकामाः क्रीडितुमिच्छवः सन्तः मुक्तकान्तं सिद्धवर्धू प्रति मूर्ताननुरागानिव प्रकाशयन्तः प्रकटी कुर्वन्तः इव । किंभूता वैजयन्तीः । संध्यां संध्यारागश्रियं रक्ततया द्रुह्यन्तीस्तस्य स्पर्धिनीः। पुनः किंभूताः । विहाय आकाशं लिहन्ति स्पृशन्ति इति गगन मण्डलोल्लेखिनीः । अतितुङ्गाः इत्यर्थः ।
લેકાર્થ
કેટલાક માણસે સંધ્યાની લહમી સાથે સ્પર્ધા કરતી એવી ગગનચુંબી બ્રિજાઓ વહન કરતા હતા, તે જાણે મુક્તિરૂપી સ્ત્રીની સાથે કીડા કરવા ઈચ્છતા મુક્તિવધુ પ્રત્યે પિતાને અનુરાગ પ્રગટ કરતા ન હોય ! ૬૭
मृगीदृशः कांचन शातकौम्भाशिरोभिर्बिभरांबभूवुः । प्राक्खगृहीतां सुषमा स्तनेभ्यः पश्चाजिघृक्षनुषजग्मुषः किम् ॥ ६८ ॥
कांचन मृगीदृशः सधववध्व शिरोभिरुत्तमाङ्गः कृत्वा शातकौम्मान स्वर्णमयान्कुम्भान कलशान्बिभरांबभूवुः बिभ्रति स्म । उत्प्रेक्ष्यते-प्राक् पूर्व स्वामात्मीयां गृहीतां पराभूयोपात्तां
