________________
३६२
हीरसौभाग्यम्
[ सर्ग १३ श्लो० ६१-६३
શ્લેાકા
આચાર્ય દેવના પ્રવેશ મહેત્સવમાં માણસાની ણિ નગરનારીએ વડે અનુસરાતી હતી. જેમ શરદૂઋતુમાં રાજહ ંસાની પાછળ રાહુ સીએ ચાલે, તેમ પુરુષોની પાછળ સીએ ચાલતી હતી. ।। ૬૧ ॥
भ्रूषामणिद्योतितदिङ्मुखाभिश्चापल्यचञ्चत्कुळवालिकाभिः । बभेऽभ्रखेदाद्भुवमीयुषीभिरिवार्भकाभिर्जलबालकाभिः ॥ ६२ ॥
भूषाणामलंकाराणां मणिभिर्माणिक्यैः । रत्नकान्तिभिरित्यर्थः । द्योतितानि प्रकाशितानि दिशां दशानामपि हरितां मुखानि याभिस्तादृशीभिः । तथा चापल्येन चञ्चलतया चञ्चन्तीभिः कुलबालिकाभिः सुजातकुमारिकाभिः बभे दीप्यते स्म । उत्प्रेक्ष्यते - अ आकाशमार्गे चिरविलसनेन बहुकाल विलासकरणेनोद्भूतखेदान्निःप्रकटीभवन्निर्वेदाद्भुचं भूमण्डल' प्रति ईयुषीभिरागताभिर्बालिका भिलध्वीभिर्जलबालिकाभिर्विद्युद्भिरिव ॥
શ્લાકા
મણિ–માણેકના અલકારાની કાંતિથી દિશાઓનાં મુખ પ્રકાશિત કરનારી અને ચપલતાથી મનહર એવી ફૂલબાલિકાએ શેાભતી હતી; જાણે આકાશ માગમાં ચિરકાલ ક્રીડા કરીને કંટાળેલી પૃથ્વી ઉપર આવેલી भणासि (विधुत ) न
होय ! ॥ ६२ ॥
सगर्भभावं विधुना दधानाः सारस्वता मर्त्यनिषेव्यमानाः । तदा स्म रङ्गन्ति पुरस्तुरङ्गाः क्ष्मायामिवोच्चैः श्रवसोऽनुविम्बाः ॥ ६३ ॥
तदा तस्मिन्नुत्सवे पुरः पुरस्तात्संघाग्रे तुरङ्गा अश्वा रङ्गन्ति स्म । सौवर्णपर्याणादिभिः शृङ्गारिताः अनधिरुढनरा लोके 'जलमतीघोडा' इति प्रसिद्धाः । ते तुरतः प्रचेलुः । उच्चैःश्रवस इन्द्राश्वस्य अनुबिम्बाः प्रतिकृतय इव । किं कुर्वाणाः । विधुना चन्द्रेण सह सगर्भभाव' भ्रातृत्वम् | 'सगर्भसहजा अपि' इति हैम्याम् । तुल्यवर्णेन समुद्रोत्पन्नत्वेन च चन्द्रोच्चैःश्रवसोः तथा । पुनः किंभूताः । सारस्वताः काश्मीरदेशोद्भवाः । तथा मयेः सम्यग्लक्षणयुक्तत्वेन मनुष्यैर्निषेव्याः उपास्यमानाः । पक्षे सरस्वति समुद्रे । 'यादःस्त्रोतो
