________________
सर्ग १३ श्लो० ४५--४७]
हीरसौभाग्यम्
व्रतीन्द्रो हीरसरिः फतेपुरस्योपान्तभुवं समीपक्षोणीं बभाज शिश्राय । श्रीकरीपाश्वे समेत इत्यर्थः । किंलक्षणः । तद्बाचकेन स चासौ यः साहिपाश्र्व गत्वागतो वाचकश्च तेन इत्यमुना प्रकारेण उदितः कथितः । विज्ञप्त इत्यर्थः । इति किम् । हे प्रभो, एषोऽकब्बरनामा भूमिकान्तः पृथ्वीपतिः युष्माकं समागममागमन काङ्गति वाञ्छति । क इव । पिकीकान्त इव । यथा कोकिलावल्लभो मधोर्वसन्तसमयस्य समागम कामयते ॥ इति फतेपुरसमीपे प्रभोरागमः ॥
પ્લેકાર્થ
ત્યારબાદ આચાર્યદેવે ફતેહપુર સમીપની ભૂમિને અલંકૃત કરી અને ઉપાધ્યાયે આ પ્રમાણે વિજ્ઞપ્તિ કરી કે, “હે સ્વામિન, જેમ કેકિલ વસંતના આગમનને ઈચ્છ, તેમ બાદશાહ આપના આગમનને ઈચ્છે છે.” ! ૪૫ .
अश्रावि संधेन ततः प्रवृत्तिर्जनाननात्सरिसमागमस्य । द्वीपान्तरोपागतपण्यपूर्णपोतव्रजस्य व्यवहारिणेव ॥ ४६॥
ततः सूरेः फतेपुरसमीपागमनानन्तर संघेन श्रीकरीश्राद्धवर्गेण जनानां वर्धापनिकादायकानामाननान्मुखात्सरेः समागमम्य प्रभोः पादावधारणस्य प्रवृत्तिर्वार्ता अश्रावि श्रयते स्म । केनेव । व्यावहारिणेव । यथा व्यापारिणा द्वीपान्तरेभ्यः अन्योन्यद्वीपेभ्यः उपागतानां तथा पण्यैः क्रयाणकः पूर्णानां भृतमध्यानां पोतानां यानपात्त्राणां गणस्य समूहस्य समागमवार्ता श्रूयते ॥
લોકાથ
જેમ વ્યાપારીએ અદ્વિપથી આવેલાં કરિયાણથી ભરેલાં યાનપાત્ર (વહાણ)ના સમાચાર સાંભળે, તેમ ફતેપુરના સંઘે વાઁપકે (વધામણી આપનાર માણસે) પાસેથી આરાર્ય દેવના આગમનના સમાચાર સાંભળ્યા. ! ૪૬ છે
उपायनीकृत्य नृपैरिवैतन्महीमघोनः कनकांशुकादि । तदागमोऽभाष्यत थानसिंहामीपालमानूमुखसंघमुख्यैः ॥ ४७ ॥
हि० सौ०४५
