________________
३३८
..
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १३ श्लो० १६-१७
पञ्चशतीसुवर्णकानां समर्पणेन स्वानाना कारितान् स्तम्भान सप्तसंख्याकान् मण्डपावाष्टम्भस्थणाविशेषान्दधान विभ्राणम् । किंभ्रतान् स्तम्भान् । अनेकपानां करिणां स्फूर्तीनां विलसितानां भुवः स्थानानि । उत्प्रेक्ष्यते-शिवस्य शंभोर्गोत्रस्य शैलस्य शुभ्रश्रिया कैलाशस्य जैत्राञ्जयनशीलान् एतान्प्रत्यक्षान् समज्ञायाः कीर्तेः स्तम्भानिव । किंभूतान् । अनेकाजनान् व्यापदुद्धरणव्यसननिराकरणद्रविणवितरणशरणरक्षणादिभिः पातीति रक्षतीति कृत्वा अनेकपस्तत्त्वेन स्फूर्तयः प्रसिद्धयस्तासां भुव आस्पदाः ॥
શ્લોકાથ
મંડપની મધ્યમાં, મેવાડદેશના અધિપતિ કુંભારાણાએ પાંચસે સુવર્ણ મુદ્રાઓ, સમર્પણ કરીને પિતાના નામથી અંકિત કરાયેલા સાત સ્તંભેને ધારણ કરતા તેમજ અનેક મનુષ્યના રક્ષણના સ્થાનભૂત એ જિનપ્રાસાદ શેભે છે, તે સ્તંભે જાણે પિતાની વેત કીર્તિવર્ડ કલાસ પર્વતને પણ જીતી લે તેવા પ્રકારનાં કીર્તિસ્તંભે न डाय ! ॥ १६ ॥
स्वतुङ्गिमाधःकृतरत्नसानु विगाहमानं शिखरैर्विहायः । प्रगल्भमान वपुषैव तेनाश्रितानिव प्रापयितुं धुलोकम् ॥ १७ ॥
चैत्यं किं कुर्वाणम् । शिखरैः स्वश्रृङ्गः विहायो गगनाङ्गणं विगाहमानं संस्पृशत् कषद्वा । पुनः किंभृतम् । स्वतुङ्गिना स्वकीयोच्चैस्तरत्वेन अधःकृतो हीना विहितो रत्नसानुः सुवर्णशिखरी येन । तत्रोत्प्रेक्ष्यते-आश्रितानागत्य स्वं सेवमानान् अर्थात् निजनायकजिनभक्तिपरायणान् जनान तेनैव वपुषा मानुषेनैव धुलोकं स्वर्गभुवनं प्रापयितु प्रगल्भमानमुधम कुर्वाणमिव ॥
શ્લોકાથે
પિતાની ઊંચાઈ દ્વારા જેણે મેરૂપર્વતને તિરસ્કાર કર્યો છે, તેમ જ શિખરે વડે જેણે આકાશને સ્પર્શ કર્યો છે, એવા જિનપ્રાસાદ જાણે પિતાનાં આશ્રિતનાં જિનભકિતપરાયણ ભવ્ય જીને) આ જ શરીર વડે સ્વર્ગલેકમાં લઈ જવા માટે પ્રયત્ન
न डाय ! ॥ १७॥
