________________
A
सर्ग १३ श्लो ० ३-५ ]
हीरसौभाग्यम्
३३१
एवोत्प्रेक्ष्यते-सहायबत् अभिजनमिव । स्वस्यात्मनो दीर्घभावेन अत्यायामतयातिलम्बतया अनुव्रजन्तमिव पृष्ठे समायान्तमिव । यथा सहायोऽपि प्रस्थितपुंसोऽनुयालि । अत्र किमिति लालाघण्टान्यायेन उभयत्रापि योज्यते । द्वयोरप्युत्प्रेक्षयोः संयोजनीयमिति ।।
શ્લેકાર્થ
જેમ નદીને પ્રવાહ માર્ગમાં રહેલા પર્વતનું ઉલ્લંઘન કરે તેમ આચાર્યે અનુક્રમે અબુંદ પર્વતનું અતિક્રમણ કર્યું. તે જાણે મહિમાની સમાનતાથી પોતાના મિત્ર ન હેય, તે અબુદાચલ પિતાની લંબાઈથી આત્મીયજનની જેમ જાણે આચાર્યને अनुसरतो तो. ॥3॥
प्रतिष्ठमानः पुरतो व्रतीन्दुर्भूषामनैषीच्छ्विपूःसमीपम् । स्वपादसंस्पर्शनतः पयोजकुज यथा पङ्कजिनीविवोढा ॥४॥
पुरतोऽनतः प्रतिष्ठमानः प्रचलन व्रतीन्दुः मुनिचन्द्रः सूरिः स्वस्यात्मनः पादयोश्चर. णयोः संस्पर्शनतः शिवपुरः श्रीरोहिण्या नगर्याः समीप पार्श्वप्रदेशं भूषां शोभामनैषीत् प्रापयामास । क इव । पङ्कजिनीविवोढेव । अत्र यथा इवाथे । यथा कमलिनीरमणो भानुमान स्वेषां पादानां किरणानां संस्पर्शनतः संपर्कात् संश्लेषात्पयोजानां कमलानां कुम्जं कानन' भूषां लम्भयति विकाशलक्ष्मी नयति ॥
શ્લોકાઈ જેમ સૂર્ય પિતાનાં કિરણોના સંપર્કથી કમલિનીના કુંજને વિકસિત કરે અર્થાત્ શોભાવે તેમ અનુક્રમે પ્રયાણ કરતા પિતાના ચરણસ્પર્શથી શિવપુરી–સિરોહી નગરીની સમીપની ભૂમિને અલંકૃત કરી. ૪
जनारवैरागमनं मुनीन्दोस्ततः सुरत्राणनृपो निपीय ।
कलापिकेकाभिरिवाम्बुदस्य नभोम्बुपः संमदमेदुरोऽभूत् ॥ ५ ॥ ततः शिवपुरीसमागमनामन्तरं सुरत्राणनामा नृपः शिवपुरीमण्डलस्वामी देवडाभिः धामानां राजपुत्राणां राजा जनानां शिवपुरीवासिनां लोकानामारवैः शब्दैः । वार्ताभिरि
