________________
३३०
सौभाग्यम्
तेरभे। सर्ग:
શ્લાકા
[ सर्ग १३ श्लो० १-३
જેમ ગંગાના પ્રવાહ હિમાલયથી નીચે ઊતરીને પૃથ્વીને પવિત્ર કરે તેમ આચાય ધ્રુવે વચનરૂપી તરંગાથી જાણે જગતને પવિત્ર કરતાં અબુદાચલથી असंङ्कृत ४. ॥ १ ॥
ઊતરીને ભૂમિને
यस्यां द्विपेन्द्रैः स्वमदप्रवाहैरारामिकौधैरिव वारिपुरैः । वृक्षा अवन्त विर्व्यहार्षीत्तत्राबु दाभ्यर्णवसुंधरायाम् ॥ २ ॥
विभुः रिस्तत्र तस्याबु दाद्रेरभ्यर्णे समीपे या वसुंधरा भूमिस्तस्यां व्यहार्षीत् विहरति स्म । तस्य कस्याम् । यस्यामबु दाभ्यर्णभूमौ द्विपेन्द्रैर्म सगजराजैः स्वेषामात्मनां मदानां दानवारीणां प्रवाहैरर्थात्कपोलेभ्यो निःसृत्य पृथिवीपीठे पतद्भिः वृक्षा द्रुमा अवन्त सिक्ताः सन्तः वृद्धि नीयन्ते स्म | कैरिव । आरामिकौघैरिव । यथा वनपालवृन्दैवरिपूरैरभिषिञ्चनजलप्लवैः पादपां वृद्धिं प्राप्यन्ते ॥
શ્લાકા
જેમ ઉઘાનપાલકા જલથી વૃક્ષાનુ સિચન કરે. અર્થાત્ વધારે તેમ હાથીએ પેાતાના મદજલથી જે ભ્રમિતું સિંચન કરી રહ્યા છે, તે અર્બુદાચલની સમીપની ભમિમાં આચાર્યે વિહાર કર્યાં. ॥ ૨ ॥
मित्त्र ं महिना किमनुव्रजन्तं स्वदीर्घभावेन सहायवत्तम् । इवाचल शैवलिनीप्रवाहः क्रमान्मुनीन्द्रोऽर्बुदमुललं ॥ ३ ॥
मुनीन्द्रः सूरिः क्रमाद्विहारपरिपाठ्या अर्बुद पर्वतमुल्लङ्घे अतिक्रान्तवान् । क इव । शैवलिनीप्रवाह इव । यथा शैवलान्यनवरतप्रबलप्रसरत्पयःप्रवाहत्वात्प्रादुर्भूतप्रचुर बहल सेवालजालानि यस्यां सा शैवलिनी नदी तस्याः प्रवाहः पयःपूरः अचलं मार्गागतगिरिमुल्लङ्घते । अर्बुदमुत्प्रेक्ष्यते - महिना माहात्म्येन गुरुतया किं मित्र सखायमिव । अत
