________________
सर्ग १२ ग्लो ० ११६-११८ ] हीरसौभाग्यम्
३२१
જય પામે ! સંસારરૂપી અગાધ સમુદ્રમાં પડેલા ભવ્ય જીના રક્ષણ માટે નાવ સમાન, પ્રગટ થયેલા યશરૂપી પુષ્પ વડે ત્રણે જગતને સુવાસિત કરનારા હેઝષભદેવ પ્રલે, આપ અબુદાચલ ઉપર ચિરકાલપર્યત જ્યવંતા વોં ! . ૧૧૬ છે
कैलासलक्ष्मीतिलकायमानमिवेन्द्रभूतिर्बतिनां बिडौजाः । तमित्यभिष्टुत्य मुदं दधानः प्रणेमिवान्प्राञ्जलिरादिदेवम् ॥ ११७॥
व्रतिनां मुनीनां बिडौजाः पुरहूतः सरिः प्रकृष्टोऽञ्जलिर्भालस्थलमिलित पाणिपद्मद्वयं यस्य स आदिदेवमृषभस्वामिन प्रणेमिवान् नमस्करोति स्म । किं कुर्वाणः । मुदं प्रमोद
धानः बिभ्राणः । किं कृत्वा । तमादिदेयमिति पूर्वोक्तप्रकारेणाभिष्टुन्य स्तुत्वा । क इव । इन्द्रभूतिरिव । यया गौतमस्वामी कैलासलक्ष्म्या अष्टापद श्रियास्तिलकायमान ललामवदाचरितमाचरन्तं वा नाभेय जगच्चिन्तामण्यादिस्तुतिभिः अभिनोनूय प्राञ्जलिः प्रणमति स्म ॥
શ્લેકાર્થ
જેમ ગૌતમ સ્વામીએ અષ્ટાપદ પર્વતની લમીના તિલક સમાન શ્રીષભદેવને નમસ્કાર કર્યા હતા તેમ મુનિઓમાં ઈન્દ્રસમાન આચાર્યો પૂર્વોત પ્રકારે સ્તુતિ કરીને હર્ષ ધારણ કરતાં અંજલિ જેડીને શ્રીષભદેવને નમસ્કાર કર્યા. ૧૧૭
आनन्दवृन्दारकनिरिण्यां निमज्ज्य जम्भद्विषतः करीव । निरस्तनिःशेषरजाः स सूरिनिरीयिवा श्रीजिनराजधाम्नः ॥ ११८॥
स सरिः श्रिया जगदद्वैतशोभया युक्ताजिनराजस्यादिनाथस्य धाम्नः सौधात् विमलसतेनिरीयिवान् निर्जगाम । किं लक्षणः । निरस्त क्षिप्तं दूरीकृत निःशेष समस्त रजोऽशुभकर्म येन । बहुवचन वा वाच्यम् । किं कृत्वा । आनन्दो भगवदर्शनाद्भूताहादः स एव वृन्दारकनिर्झरिणी सुरसरिद्गङ्गा तस्यां विषये निमज्ज्य स्नान कृत्वा । क इव । जम्भद्विषतः करीव । यथा जम्भनाम्नो दानवेन्द्रस्य द्विषतः शत्रोरिन्द्रस्य करी ऐरावणः
हि० सौ० ४१
