________________
हीरसौभाग्यम् [सर्ग १२ श्लो० १०५-१०६
रोचिभिः कान्तिभिः कृत्वा स्फुरत्प्रकटीभवयच्चापचक्र धनुर्मण्डल तदेवायुधं प्रहरणं यस्य । अथ च वज्रमिन्द्रायुधं तथा रोचिषा कान्त्या स्फुरद्दीप्यमान चापयुक्तमिन्द्रधनुःकलितं चक्र रथाङ्ग तथा आयुधान्यपराणि खनकुन्तभिन्दमालक्षुरिकायमदंष्ट्राप्रमुखानि शस्त्राणि यस्य । परोऽपि सुभटः स्वप्रतिद्वन्द्विना सम योद्धुं गच्छन् संपूर्णानि शस्त्राणि गृह्णाति ॥
શ્લોકાથ
જેની પાસે વજીરત્નની કાંતિથી પ્રગટ થયેલાં ઈન્દ્રધનુષ્ય આદિ શસ્ત્રો છે, તે સ્કૃર્તિમાન “રંગમંડપ પિતાની શેભાથી ઈન્દ્રના વિજયંત નામના પ્રાસાદને જીતવા માટે આકાશને અડીને રહેલા શિખરવડે જાણે સ્વર્ગલોકમાં જવા માટે પ્રયત્ન रता न डाय! ॥ १०५॥
आलुलोकेऽमुना गर्भगेहः पुना राजधानीव धर्मावनीभास्वतः । चित्रितामय॑मोरगाणां निभाद्भूर्भुवःस्वस्त्रयेणेव संसेवितः ॥ १०६॥
अमुना मुनीन्द्रण गर्भगेहो गर्भागारो व्यालुलोके 'गभारो' इति लोके प्रसिद्धो दृष्टः। उत्प्रेक्ष्यते-ध पवावने मेर्भास्वान् विश्वत्रयातिशायितेजस्तया भास्करः एतावता राजाधिराजः । 'पाण्डोरवनिमार्तण्डस्यावदातान् गुणान् रहः' इति पाण्डवचरित्रे । राज्ञो भूमीभास्कर इति नामापि । तस्य राजधानी ससुखनिवासनगरीव । पुनरुत्प्रेक्ष्यतेचित्रितानामालेख्यभाव प्रापितानाममानां देवानां मानां मनुष्याणामुरगाणां नागानाम् । उपलक्षणादसुरादीनां परिग्रहः । तत्साहचर्यादेव दानवमानवानां पत्न्योऽपि गृह्यन्ते । तन्निभात्कपटात भूर्भुवःस्वस्त्रयेण पातालभूमण्डलस्वर्गलोकत्रिकेण सम्यक सेवित इवोपसितः ॥
શ્લેકાર્થ
હીરવિજયસૂરિએ ગર્ભાગારને (ગભારાને) જો. જાણે તે ધર્મરાજાની રાજધાની ન હોય ! અથવા દેવ-દાનવ અને માનવ આદિનાં ચિત્રનાં બહાને જાણે આ ગભારે, સ્વર્ગ–મૃત્યુ અને પાતાલ એમ ત્રણે લેક વડે સેવાયેલ ન હોય ! ! ૧૦૬ )
