________________
३०२
हीरसौभाग्यम्
सर्ग १२ श्लों ० ८४-८६ ]
समर्थ
હૃષ્ટ પુષ્ટ ચિત્તવાળા થયેલા હીરવિજયસૂરિએ પેાતાનાં નેત્રોથી પોતાની લક્ષ્મીથી જેણે દેવિવમાના જીતી લીધાં છે, તેવા અબુદાચલની લક્ષ્મીનાં મુગટ સમાન શ્રી જિનેશ્વર ભગવતનાં પ્રાસાદનું પાન કર્યું ! અર્થાત્ જિનમંદિરનાં દર્શન કર્યાં. તે દિશ તે જાણે પુણ્યવંત પુરૂષાનાં હૃદાને આકર્ષવા માટેનાં આકષ ણુ-મ`ત્રો ન હાય ! ॥ ૮૪૫.
यत्र विश्व श्रीनिवासा जिनाधीशसौधाः स्वशृङ्गाग्रदण्डोपधेः ।
स्वगृहानूर्ध्वमुत्तम्भ्य पाणीन्निजान्भर्त्सयन्तीव भूषाभिरुत्सेकिनः ।। ८५ ।।
यत्रार्बुदाचले जिनानां सामान्य केवलिनामधीशास्तीर्थनाथास्तेषां सौधा मन्दिराणि प्रासादाः । सौधशब्दः पुंनपुंसके । 'गुददोहदकुमुदच्छदकन्दाबु दसौधमेधोत्सेधकबन्ध' इति लिङ्गानुशासने । स्वेषामात्मनां श्रृङ्गाणां शिखराणामग्रे उपरिभागे निबद्धानां दण्डानां ध्वजालम्बनबन्धनयष्टीनामुपधेः कपटान्निजानात्मीयान् पाणीन् उत्तम्भ्य ऊर्ध्वकृत्य । उत्प्रेक्ष्यते— स्वर्गृ हान्देवलोकसंबन्धिसौघान् वैजयन्तादिकान् प्रासादान् भृषाभिः स्वकीयशोभाभिः कृत्वा निर्भत्सयन्ति तिरस्कुर्वन्तीव । किंभृता जिनाधीशसौधाः । विश्वत्रय्यात्रिलोक्याः श्रीणां लक्ष्मीणां निवासाः वासवेश्मानि । पुनः किंभूताः । भूषाभिः स्ववपुर्वै भवैः उत्सेकिनो गर्वावेशवशंवदा मदोदधुराः । 'उपदा विविशुस्तस्य नात्सेकाः कोशलेश्वरम्' इति रघौ ॥
લાકા
અબુદાચલ પર રહેલાં, ત્રણે લેાકની લક્ષ્મીનાં સ્થાનભૂત અને પોતાની શૈાભાથી ગર્વિત અનેલાં જિનમંદિરે, જાણે પાતાનાં શિખરના અગ્રભાગ ઉપર રહેલા ધ્વજદંડના મ્હાને પેાતાના હાથ ઊંચા કરીને વૈજયંત આદિ દેવ વિમાનાને તિરસ્કાર કરતા ન હોય ! ! ૮૫ ૫
निक्वणत्किकिणीर्मारुतान्दोलिता यत्पताका विलोक्येन्दुकुन्दोज्ज्वलाः । किं वहत्युर्मिनिर्घोषहुंकारिणी स्पर्धया सिद्धसिन्धुर्नभःपद्धतौ ॥ ८६ ॥
afri महत्कल्लोलानां निर्घोषैः शब्दैः कोलाहलः कृत्वा एताः कियन्मात्रावत्पुरः अहमेवास्मि नापरा कापि क्वापि इति स्पर्धामादधती सती हुंकारोतीत्येवंशीला अथ
