________________
सर्ग १२ श्लो ० ७९-८१ ]
हीरसौभाग्यम्
२९९
શ્લેકાર્થ ઝંકારનો ધ્વનિ કરતાં ઝરણાનાં પાણી પ્રવાહ પર્વતની નિખ ભૂમિને પ્લાવિત (જલપૂર્ણ) કરતા હતા, જાણે આકાશમાં નિરાલંબન રહેવાના કારણે ભૂમિ ઉપર પડતી આકાશગંગા, અબુંદ પર્વતનું આલંબન લઈને રહી ગઈ ન હેય ! ! ૭૯
पर्वते कुत्रचित्कुर्वतेऽन्तर्मदैमे दुराः कुञ्जरा गर्जिविस्फूर्जितम् । यजितेनेव विन्ध्याद्रिणा प्राभृतं प्रापिताः शक्रनागानुवादा इमे ॥ ८० ॥
पर्वते गौरीगुरुसुतेऽचले कुत्रचित् गह्वरादिप्रदेशे अन्तर्मध्मे मद उन्मादो दानप्रवाहो वा तेन मेदुरा स्वेच्छाचारित्वात्पुष्टाङ्गाः कुञ्जराः षष्ठिहायना यूथनाथा गजाः । यदुक्तमुत्तराध्ययने-'कुञ्जरे सद्विहायने' इति । गर्जिविस्फूर्जित गर्जारवस्फूर्ति कुर्वते । सजल. जलदवद्र्जन्तीत्यर्थः । उत्प्रेक्ष्यते-यज्जितेन अर्बुदपर्वतपराभूतेन विन्ध्याद्रिणा जलवालकशैलेन शक्रनागमिन्द्रगजमैरावणमनुवदन्त्यनुकुर्वन्ति ऐरावणोपमानाः । अथ वा हरिकरिणमन् पश्चाद्वदन्ति वयं पूर्व शोभातिशयादिभिः प्रथमतो गणनीया पेराव तस्त अस्मत्पश्चाद्रणनीय इति कथयन्ति वा । हस्तिमल्लप्रतिमल्ला इत्यर्थः । इति शक्रनागानुवादा इमे प्रत्यक्षलक्ष्या गजा हस्तिनः प्राभृतमुपदां प्रापिताः ढौकिता इव ॥
શ્લેકાર્થ
અબુંદ પર્વતનાં કઈ મદોન્મત ગજેન્દ્રો ગરવ’ કરતા હતા. અબુદાચલથી પરાભવ પામેલા વિંધ્યાચલ પર્વત, ઐરાવત હાથીની ઉપમા પામેલા ગજેન્દ્રો અબુંદપર્વતને ભેટરૂપે આપ્યા ન હોય ! ૮૦
आशुगालोलसालाङ्गहारो भ्रमद्धृङ्गवाग्गीतिवेल्लल्लताहस्तकः । सूरिपादाम्बुजस्पर्शमासाद्य यो नृत्यतीव प्रमोदं दधद्भूधरः ॥ ८१॥
सरेर्वाचंयमचक्रवर्तिनः पादाम्बुजयोश्चरणकमलयाः स्पर्शमनुषङ्गमासाद्य संप्राप्य प्रमोद मनस्यानन्द दधद्वहन् यो भूधरोऽर्बुदाचलो नृत्यतीव नृत्य करोतीव । नृत्यलक्षणानि दर्शयति । किंभूतः । आशुगैः शीघ्रगामिभिरतिवेगवत्तरैः पवनैः कृत्वा आसाम
