________________
हीरसौभाग्यम्
[ सर्ग १२ श्लो०७४-७५
स्रुरिसिंहः अभ्रे आकाशे विभ्राजते इत्येवं शीलाम् | अम्बरचुम्बिनीमित्यर्थः । अथ वा अभ्रः कृत्वा शोभनशीलाम् । 'गिरौ तिष्ठन्ति वारिदाः' इत्युक्तेः । अर्बुदस्य हिमाद्रिनन्दनशैलस्याधित्यकामूर्ध्वभूमिकां समारोढुं सम्यक्प्रकारेण चढितुमारब्धवान् प्रारम्भते स्म । सिंहस्य तु भूधराधित्यका घ्यारोहणं युक्तमेव । उत्प्रेक्ष्यते - जगतां त्रयाणां भुवनानां मूर्ध्नि मस्तके संस्थायिनी जगत्त्रयेोपरि संतिष्ठते निवसनशीला इत्येवंशीलां महानन्दो मुक्तिरेव सीमन्तिनीं प्रौढकुमारिकामुद्विवक्षुरुद्वोदुमिच्छुः परिणेतुकामः सन् व्यवस्यन् व्यवसायमुद्यमं कुर्वाण इव ॥
२९६
લેાકાથ
આચાર્યામાં સિંહસમાન હીરવિજયસૂરિએ ગગનચુંખી અબુ ધ્રુપવ ત ઉપર ચઢવાના પ્રારભ કર્યો. તે જાણે ત્રણે જગતના મસ્તક ઉપર રહેલી મુક્તિરૂપી કુમારિકાને परवानी छाश्री आयो उद्यम य न होय ! ॥ ७४ ॥
तद्गुणश्रेणिनिर्वर्णनानन्दितो वातपूर्णी भवत्कीचकानां क्वणैः ।
अद्रिरभ्यागतस्येव तस्यान्तिकागामिनः प्रीतिमान्पृञ्छति स्वागतम् ॥ ७५ ॥
प्रीतिः स्नेहः प्रमोदो वा विद्यते यस्य तादृशोऽद्रिरर्बुदाचलः अन्तिके स्वसमीपे आगच्छति आयातीत्येव शीलस्य तस्य सूरे: वातेन वायुना पूर्णी भवतामन्तः पूर्यमाणानां कीचकानां सच्छिद्रव शानां क्वणैर्निः स्वानैः । स कीचकैर्मारुतपूर्णरन्ध्रः कूजद्भिरापादिaa' शकृत्यम्' इति रघौ । स्वागतं सुखेनागमनादिवार्ता पृच्छति प्रश्नयतीव । कस्येव । अभ्यागतस्येव । यथा स्वसमीपे समेतस्य प्रियप्राघूर्णिकस्य स्नेहकलितः स्वाजन्याप्रमोदकलितः प्रियत्वात्स्वागतं पृच्छत्यनुयुनक्ति । किंभूतः अद्रिः । तस्य हीरस्ररेर्गुणानां श्रेणेर्निवर्णनाद्दर्शनादानन्दितः प्रहृष्टमानसो जातः ॥
શ્લેાકાથ
આચાયની ગુણશ્રણિ જોવાથી આનદિત ખનેલા ‘અબુદાચલ' પેાતાની સમીપે આવેલા આચાય નું પવનથી પૂર્ણ થયેલા છિદ્રવાળા વાંસના મધુર આવાજ વડે, પ્રીતિપૂર્વીક જાણે સ્વાગત કરતા ન હોય ! ॥ ૭૫ ॥
