________________
[सर्ग १२ श्लो० २५-२६
हीरसौभाग्यम्
२६५
तीर्थकद्वक्रचन्द्रेक्षणोद्वेलितानन्दसिन्धोरिवोद्भूतनूतामृतैः । स्वेन तत्राभिनोन्य नव्यैः स्तवैः श्रीजिनं नेमिवान्हीरसूरीश्वरः ॥ २५ ॥
हीरसूरीश्वरस्तत्र समवसरणे स्वेनात्मना नव्यैः सद्यस्कैः स्तुतिरूपवृत्तैः अभिनोन्य अतिशयेन भक्तिभरेण स्तुत्वा श्रीजिनं श्रीमद्भगवन्तं नेमिवान् प्रणमति स्म । उत्प्रेक्ष्यतेस्तवैः तीर्थकृतो जिनेन्द्रस्य वक्र वदनमेव चन्द्रः पार्वणशावरीवरस्तस्येक्षणादालोकनादुद्वेलितस्य वेलामतिक्रान्तस्योत्तण्ठितस्य आनन्दो मानसान्तःप्रसरत्प्रमोदः स एव सिन्धुरर्थात्क्षीरनीरनिधिस्तस्मादुद्भूतैः प्रकटैर्जातैः असृतैः सुधारसैरिव ।।
શ્લેકાર્થ
હીરવિજયસૂરિજીએ સ્વરચિત નવ નવા સ્તોત્રોવડે શ્રી જિનેશ્વરભગવંતની રતુતિ કરી. અર્થાત્ નમસ્કાર કર્યો, તે સ્તોત્રો, જાણે શ્રી તીર્થકર ભગવંતના મુખરૂપી ચન્દ્રને જેવાથી ઉલ્લસિત થયેલા આનંદરૂપ ક્ષીરસમુદ્રમાંથી પ્રગટ થયેલા અમૃતરસના ઉદ્ગારે ન હોય ! ૨૫ છે
सृष्टसर्वज्ञसंघः सुधाधामवद्वासरान्कांश्चिदत्रातिवाह्य प्रभुः । साधुवगैस्ततोऽन्वीयमानः पुरात्पूर्वदेश प्रति प्रीतिमान्प्रस्थितः ॥ २६॥
ततः पत्तने कतिचिदिवसस्थित्यनन्तरं पुरादणहिल्लपाटकपत्तनात्पूर्व देशं प्रति प्राचीनमण्डल प्रति प्रस्थितः प्रचलति स्म । किं क्रियमाणः । साधुवर्गविजयसेनसूरिप्रमुखानेकैर्मुनिमण्डलैरन्वीयमानोऽनुगम्यमानः । किं कृत्वा । तत्र पत्तने काश्चित्कतिचित्कियत्संख्याकान्वासरान्दिवसान् अत्र पत्तनमध्ये अतिवाह्य अतिक्रम्य । किंभूतः प्रभुः । सृष्टः कृतः सर्वज्ञेन जिनेन्द्रेण सार्ध सङ्गो भक्तिस्तबनादिको येन । किंवत् । सुधाधामवत् । यथा अमृतकान्तिश्चन्द्रः सृष्टी निर्मितः सर्वज्ञस्य श्रीकण्ठस्य शिरःस्थितिलक्षणो येन स ताहगास्ते ॥
કલેકાર્થ
શંકરના મસ્તક ઉપર રહેલે જેમ ચંદ્ર શેભે, તેમ સર્વજ્ઞ ભગવંતની આજ્ઞાને શિરોધાર્ય કરનારા હીરવિજયસૂરિજીએ અણહિલપુર પાટણમાં કેટલાક દિવસની સ્થિરતા
हि, सौ. ३४
