________________
२५८
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १२ श्ली. १२-१४
રાત્રિથી પરાભવ પામેલું અમૃત જાણે ફરીથી જિનેવરની ઉપાસના કરવા માટે આવીને રહ્યું ન હોય? કે ૧૨ !
यत्र सोपानपंक्तिः शिवाह महागेहमारोहुम्हेऽधिरोहिण्यभात् । निम्नगेत्यात्मकौलीननिर्मुष्टये जाह्नवीवोत्तरङ्गागतार्हत्पदे ॥ १३ ॥
यत्र भगवत्समवसरणे सोपानपङ्क्तिः आरोहणश्रेणी अभावभौ । उत्प्रेक्ष्यते-शिर्ष मोक्षमित्याहा नाम यस्य' तादृशं महागहमत्युञ्चःस्थानस्थितमासादमारोडमुच्चवडिलमधिरोहिणी निःश्रेणिकेव ऊहे इवार्थे । अथ वा वितर्कयामि । 'तपःकृशाजास्त शैलमारोह न वयं क्षमाः । चटिष्यति कथं प्रौढदेहोऽयं गजराजवत् ॥' इति ऋषिमण्डलवृत्तौ । वा अथवा इयं निम्नगा नीचगामिनी । कामिन्यो नीचगामिन्यः इत्यप्यर्थध्वनिः । इत्यमुना प्रकारेण आत्मनः स्वस्य कौलीवस्य जनापवादस्य निर्मुष्ठये विनाशनाय अईतस्बैलोक्यमायकस्य प्रदे चरणे समवसरणरुपे वा स्थाने आगता समागतवती । उतरङ्गा उत् ऊर्ध्वमुच्चैस्तराः सोपानरुपास्तरङ्गाः कल्लोला यस्यास्तादृशी जाह्नवी जझुकन्या गङ्गेव ॥
કાઈ સમવસરણની સપાન પંક્તિ એ જાણે મોક્ષરૂપી મહેલ પર આરહણ કરવા માટેની નિસરણી ન હોય. તેવી લે છે. અથવા “નિમ્ના'-નીચગામિની' એવા પિતાના
કાપવાદને દૂર કરવા માટે જાણે અરિહંત ચરણરૂપ સમવસરણમાં પાનરૂપે જેના તરંગ બન્યાં છે તેવી ગંગાનદી આવીને રહી ન હોય ? ૧૩
यत्र सृष्टैरिव श्रेयसे तोरणैः सार्वविश्वाधिपत्याभिषेकक्षणे । येन नेतुं जनान्मुक्तिपुर्यामिवोद्घाटितैारवारैः पुनः पुस्फुरे ॥ १४ ॥
यत्र समवसरणे तोरणश्चतुर्दिकप्रतोलीषु प्रणीतैर्बहिरिर्वन्दनमालाभिर्वा पुस्फुरे शशभे । उत्प्रेक्ष्यते-सार्वस्य तीर्थकरस्य विश्वेषां त्रिजगतामाधिपत्यं स्वामित्वम् । राज्यमित्यर्थः । तस्य तत्र वा अभिषेचनं स्थापनं तस्य क्षणे प्रस्तावे महोत्सवे वा श्रेयसे कल्याणकृतये सृष्टैर्निर्मितैरिव । लोकेऽपि प्रायो महोत्सवसमये तोरणानि बध्यन्ते । धुनयंत्र समवसरणे द्वारवारैरिद्वारैः पुस्फुरे स्फुरितम् । उत्प्रेश्यते-चेन भगवता जना मन्यलोकान् मुक्तिपुर्या' सिद्धिनगर्या मोक्षमध्ये नेतुं प्रापयितुमुघाटितैर्मुकुलीकृतैरर्थान्मुक्तिपुरीद्वाभिरिव ॥