________________
[सर्ग १२ श्लो० ७-९
हीरसौभाग्यम्
२५५
सख्यं मैत्रीभावो येन तादृशः शीतयुतिश्चन्द्रः पङ्कजेन पमेन समं संगतो मिलित इव । चरणस्याम्भोजोपमा बदनस्य च चन्द्रसाम्यमित्युत्प्रेक्षा।।
લોકાર્થ
પિતાના ગુરૂદેવ શ્રીહીરવિજયસૂરિજીનાં ચરણકમલમાં નમી પડેલું વિજયસેનસૂરિ જીનું મુખચન્દ્ર કેઈ અનેરી શોભાને ધારણ કરતું હતું જાણે કોઈ પણ રીતે પરસ્પરની જીગરજાન મિત્રતા થઈ હોય તેમ ચન્દ્ર કમલની સાથે મને ન હેય ! ૭ |
प्रश्नयामास भट्टारकाधीश्वरोऽनामयादि म्वयं तस्य सूरीशितुः । तेन रेजे पुनः सोऽधिकं सूनुना यौवराज्यान्वितेनैव भूवासवः ॥ ८॥
भट्टारकाधीश्वरो बृहद्गणधराधिराजो हीरविजयसूरीश्वरः स्वयमात्मना तस्य सूरीशितुर्विजयसेनस्रेरनामयादि नीरोगताप्रमुखं समाधिकुशलतादिकं प्रश्नयामास पृच्छति स्म । पुनः स हीरभट्टारकः तेनाचार्येण समाधिकं रेजे बभौ । क इव । भूवासव इव । यथा पृथिवीपुरहूतो राजा यौवराज्येन युवराजस्य भावस्तेन यौवराज्यपदवीभावेन युक्तेन युवराजेन सूनुना नन्दनेन कृत्वा राजते ।
કલેકાર્થ
આચાર્યોમાં રાજાસમાન શ્રીહીરવિજ્યસૂરિ શરીર સ્વસ્થતા આદિની કુશળવાર્તા પૂછતા હતા, અને જેમ રાજા યુવરાજની સાથે શોભે તેમ હીરવિજયસૂરિએ વિજયસેનસૂરિજીની સાથે અધિક શોભા પ્રાપ્ત કરી. . ૮ છે
नैककायान्प्रणीय स्वयं दर्शयन्द्वादशार्चिः स्वचातुर्यमुामिव । शिष्यसार्था मिथो नव्यकाव्यस्ततः संस्तुवन्ति स्म तौ सूरिभूभास्करौ ॥९॥
ततो विजयसेनसूरिसमागमनानन्तरं शिष्यसार्था विद्वद्विनेयव्रजा मिथः परस्पर नव्यकाव्यः सद्यस्ककवित्वैः कृत्वा तौ हीरविजयसेननामानौ सूरी एव भूभास्करौ सरिराजौ । 'मध्यंदिनावधि विधेर्वसुधाविवस्वान्' इति नैषधे । प्रति संस्तुवन्ति स्म वर्णयामासुः । विजयसेनसूरिं हीरविजयसूरि श्रीहीरविजयसूरिशिष्या तुष्टुवुः । उत्प्रेक्ष्यतेनैकान्बहून कायान मूर्तीः प्रणीय कृत्वा । 'निषेधार्थनकारस्थ समासत्वान्नलोपाभावो
