________________
२३२
हीरसौभाग्यम् [सर्ग ११ श्लो० १३१-१३३
શ્લેકાર્થ
દેવપ્રાસાદની જેમ ગગનચુંબી શિખરો વડે સૂર્યની ગતિને અલિત કરતા એવા રાજાના સુશોભિત મહેલને, દેવપ્રતિમાની જેમ પ્રાપ્ત કરીને, જેમ રાજા સુવર્ણમય આસન ઉપર બિરાજે તેમ અત્યંત ઉન્નત અંતરંગ શત્રુઓને જેમણે નાશ કર્યો છે. એવા આચાર્યદેવ સુવિનીત શિષ્યવડે પાથરવામાં આવેલા સુંદર ઉનના આસન ઉપર બિરાજમાન થયા. મે ૧૩૧ .
उपायनीकृत्य मणीहिरण्यदुकूलदामाभरणादि भूमान् ।
कृताञ्जलिः संमदमेदुराङ्गः स भृत्यवत्कृत्य विदित्युवाच ॥ १३२ ॥ स भूमान् राजा साहिबखानः इत्यमुना प्रकारेण उवाच गुरोः पुरो बभाषे । किंभूतः । कृत्यमुचितानुचितकार्य वेत्ति जानातीति । अवसरोचितवेत्तेत्यर्थः । पुनः किंभृतः । संमदेन हर्षेण कृत्वा मेदुरमुपचीयमानमङ्ग वपुर्यस्य सः । पुनः किंभूतः । कृताञ्जलिः विहितहस्तद्वितययोजनः । किंवत् । भूत्यवत् । यथा भक्तः सेवकः कृताञ्जलिपुटः स्वस्वामिपुरो वक्ति । किं कृत्वा । मण्या रत्नानि, हिरण्यानि सुवर्णानि, दुकूलानि भोमाणि उपलक्षणादपराण्यप्यंशकरत्नकम्बलादीनि, दामानि मुक्ताहारादीनि, आभरणानि रजतकनकघटितविविधभूषणानि, तान्यादौ प्रथम यत्र तादृक् वस्तुजातम् । पदार्थसार्थमित्यर्थः । उपायनीकृत्य ढौकयित्वा ।
કાથ
સુવર્ણ, રત્ન, વસ્ત્ર અને મુકતાહાર આદિ આભૂષણેનું આચાર્યદેવની આગળ ભેટાણું ધરીને હર્ષવડે રોમાંચિત અંગવાળા અવસરના જાણકાર રાજા સાહિબખાન સેવકની જેમ અંજલિ કરીને આ પ્રમાણે બેલ્યા. ૧૩૨ છે
किमुवाच तदेवाह
साहिश्रीमदकब्बरावनिभुजेत्यादिष्टमास्ते मम धम्नस्यन्दनवाजिवारणमुखं संपूर्य तत्कामितम् ।
श्रीमरीश्वरहीरहीरविजयं संप्रापयेस्त्वं ममा-- भ्यासं स्वीयमिवाद्रियस्व तदिदं विश्राण्यमानं मया ॥१३३ ॥
