________________
सर्ग ११ श्लो० १२३-१२५]
हीरसौभाग्यम्
२२७
केऽपि कुतूहलकलिता वन्दितुमितरे विलोकितुं केचित् । विकसितसुरतरुसुममिव मधुपास्तमुपागमन्पौराः ॥ १२३ ॥
केऽपि केचन नागरिकाः कुतूहलेन कौतुकेन कलिताः सहिता उत्सुकीकृता वा सन्तः । पुनः इतरे केचित् अन्ये केचन त गुरु वन्दितु नमस्कर्तुमपरे केचन विलोकितु तदुत्सवं द्रष्टुं पौरा नागरिकास्त सूरिमुपागमन सरिसमीपे समागच्छन्ति स्म । के इव । मधुपा इव । यथा भ्रमरा विकसित विजृम्भित सुरसरोः कल्पवृक्षस्य सुमपुष्पम् । जातियाचित्वादेकवचनम् कुसुमसमूहमुपायान्ति ।
શ્લેકાર્થ
જેમ ભ્રમરે કલ્પવૃક્ષના વિકસ્વર પુષ્પસમૂહ પાસે આવે તેમ કેટલાક નાગરિકે કૌતુકવાળા થયેલા કેટલાક નાગરિકે વંદન કરવાને તે કેટલાક નાગરિકે ઉત્સવ જોવા માટે આચાર્યદેવની સમીપે આવતા હતા. જે ૧૨૩ છે
प्रभोः पदाम्भोजयुगं पुरीजना नमस्कृतेर्गोचरतां नयन्तः। प्रमोदनिर्यनयनाश्रुबिन्दुभिः श्रान्तं पथा संस्नपयन्ति मन्ये ॥ १२४ ॥
पुरीजना अहम्मदावादवासिश्राद्धसमूहाः प्रभोः सूरेः पदाम्भोजयुगं चरणाररिन्दद्वन्द्वं नमस्कृतेनमस्कारस्य प्रणामस्य गोचरतां विषयत्व नयन्तः प्रापयन्तः सन्तः प्रमोदेनानन्देन निर्यतां निर्गच्छतां नयनाश्रूणां लोचनसलिलानां बिन्दुभिः कणैः कृत्वा । उत्प्रेक्ष्यतेपथा मार्गेण । मार्गोल्लङघनेनेत्यर्थः । श्रान्त प्राप्तक्कम संस्पयन्ति स्नानं कारयन्ती व । मन्ये इवार्थे ॥
કલેકાર્થ
અમદાવાદના નાગરિકે આનંદથી હર્ષાશ્રુ વહાવતા આચાર્યદેવના ચરણકમલને નમસ્કારને વિષય બનાવતા, જાણે માર્ગના ઉ૯લંઘનથી શ્રમિત થયેલાને નાન કરાવતા नाय ? म हुँ भानु छु.. ॥ १२४ ॥
मुमुक्षुक्षोणीन्द्रक्रमकमलभक्तिप्रणमनक्रियाश्लिष्यत्पांसुप्रसरविलसद्भालफलकाः ।
