________________
हीरसौभाग्चम् [सर्ग ९ श्लो० २९-३१ ।
લેકાર્થ સુવર્ણ જેવી ઉજજવલ શરીરની કાન્તિવાળા, તેમજ રજતજેવી દાંતોની કાતિથી શોભતા, અને પૃથ્વીમંડલને ઉલ્લસિત કરતા હીરવિજયસૂરિ ચન્દ્રજેવા બન્યા. ચન્દ્ર પણ ઉજજવલ હેય છે, ચંદ્રિકાથી સુશોભિત હોય છે, અને મને વિકસિત रे छे. ॥ २८॥
अश्रान्तानन्तपदवीलङ्घनैः श्रान्तवानिव ॥ शशी शनैः शनैरस्ताचलचूलामथाश्रयत् ॥३०॥
अथ देवतागमनानन्तरं शशी शीतकान्तिः शनैः शनैर्मन्दं मन्दमस्ताचलस्य चरमाद्रेः प्रतीचीपर्वतस्य चूलां शिखामाश्रयद्भजते स्म । उत्प्रेक्ष्यते-अश्रान्त विगतविश्राम यथा स्यातथा निरन्तरं विद्यते अन्तोऽवसानं यस्याः सा अनन्ता अपरिमिता प्रमाणातीता था पदवी मार्गः गगनाङ्गणं तस्या लङ्घनैरतिक्रमणः श्रान्तवान् श्रमं प्राप्तवानिव । परिश्रमं प्राप्तः स कुत्रचन विश्रामार्थमवतिष्ठते ।
લોકાર્થ ત્યારપછી ધીમે ધીમે ચન્દ્ર, અસ્તાચલના શિખરને આશ્રય કરનાર બને ! તે જાણે અશ્રાન્ત અને અનંત આકાશનું ઉલ્લંઘન કરીને ચન્દ્ર શ્રમિત થઈ ગયે ન डाय !! 3० ॥
गर्भाश्मगर्भचन्द्राश्मकल्पितोत्तं सिकेव सा।
अस्ताचलश्री ति स्म मौलिलीलायितेन्दुना ॥ ३१ ॥ मौलौ अर्थात् पश्चिमाचलस्य शिरःशिखरे लीलया स्वविचरणविलासेन न तु परस्य कस्यापि वलेन आकर्षणादिबलात्कारेणाचरितमाचरणं यस्य स लीलाचरितस्तादृशेनेन्दुना चन्द्रेण कृत्वा सा प्रसिद्धा चन्द्रस्योदयदायिनी द्वितीयायां प्रथममस्ताचलादेवोदयत्वात् । अथ वा सूर्याचन्द्रमसयोरस्तकारकत्वेन ख्यातिमती अस्ताचलस्य पश्चिमपृथिवीघरस्य श्रीलक्षमी ति स्म । उत्प्रेक्ष्यते--गर्भे मध्यप्रदेशे अश्मगर्भा मरकतमणयो यस्याः । 'मरकतं त्वश्मगर्भम्' इति हैम्याम् । तादृशी । चन्द्राश्मभिश्चन्द्रकाद्रकान्तरत्नैः । चन्द्रकान्तश्चन्द्रमणिधान्द्रचन्द्रोपलश्च सः' इति हैम्याम् । यथा चन्द्रोपलस्तथा चन्द्राश्मा । कल्पिता रचिता उत्संसिका शेखरो यस्यास्ताग्विधेव । विदर्भसुभ्रूवणावत सिका' इति नैषधे । अवतंसिका तथैवोत्तसिकापि ॥ .
Ram શિખર ઉપર લીલારૂપે રહેલા ચન્દ્રવડે અસ્તાચલની લક્ષ્મી શેભે છે તે જાણે
