________________
सर्ग ११ भ्लो ० ९९-१०१]
सौभाग्यम्
હતી. અને ચાષપક્ષી ( નીલવ'નું પક્ષી ) આચાય શ્રીને પ્રદક્ષિણા આપીને ખેલતુ હતુ તે જાણે ત્રણે લેાકને સૂરીશ્વરની સેવા કરવા માટે ખેલાવતું ન હોય ! ॥ 4 ॥
२१३
ममाग्रे द्विजिह्वा यथा यान्ति दूरे तवापीति बभ्रुर्वदन्दक्षिणोऽभूत् । तवाधीश वामोऽप्यवामोऽस्तु मद्वत्स्वरस्य स्वरः किं ब्रवीतीव वामः ॥ १०० ॥
भ्रुकुलः प्रमोदक्षिणोऽनुकूलो दक्षिणदिग्भागभागभूत् । वामादक्षिणदेशे जगामेंत्यर्थः । उत्प्रेक्ष्यते—इति वदन्कथयन्निव । इति इयं गर्भितोत्प्रेक्षा । इति किम । हे अधीश, यथा ममाग्रे द्विजिह्वा भुजगा दूरे यान्ति तथा तेनैव प्रकारेण तवाप्यग्रे द्विजिह्वा द्विरसना मत्सरिणः खलाः षिशुना दूरे यान्तु । पुनः खरस्य गर्दभस्य स्वरः । उत्प्रेक्ष्यते इति ब्रवीतीय भाषते इव । किंभूतः । वामः सव्यभागवत । इति किम् । हे अधीश, तव वामोऽपि प्रतिकूलोऽपि मद्वदहमिवावामोऽस्तु अनुकूलो भवतात् ॥
શ્લાકા
નાળીયા આચાર્યશ્રીને ડાખી બાજુથી જમણી ખાજુ ગયા. તે જાણે કહેતા ન હાય કે હું સ્વામિન્. મારી પાસેથી જેમ દ્વિજીવા ( સર્પી ) દૂર જાય છે. તેમ આપની પાશેથી દ્વિજીહુવા (દુના ) દૂર જાએ!” વળી ગઈ ભને અવાજ પણ ડાબીબાજુએ થા; તે જાણે કહેતા ન હોય કે હૈ સ્વામિન્, આપનું પ્રતિકૂળ પણ મારી જેમ अनुज थामो !' ॥ १०० ॥
यतो जन्मिनामीप्सितं शर्म दत्से प्रभो भिन्धि नस्तेन तिर्यक्त्वदुःखम् । sata स्म विज्ञप्यते तित्तिरैणैः स सव्यापसव्योद्भबध्वानयानैः ॥ १०१ ॥
तित्तिराः खरकोणाः । लोके 'गणेश' इति प्रसिद्धाः एणा मृगाः हरिणास्तैः सव्यापसव्ययार्वामदक्षिणयेोरुद्भवन्ति प्रकटानि जायमानानि यानि ध्वानाः शब्दाः तथा यानानि गमनानि तैः कृत्वा । उत्प्रेक्ष्यते - स सूरिरिति विज्ञप्यते स्म । तस्य प्रभोरिति विज्ञप्तिर्विधीयते स्म । इति किम् । हे प्रभो, यतः कारणात्त्वं जन्मिनां प्राणिनामीप्सितं मनोवाञ्छितं शर्म सुखं दत्से ददासि तेन कारणेन त्वं नोऽस्माकं तिर्यक्त्वस्य तिर्यक्त्वेन वा यदुःखं कष्टमसुखं वा भिन्धि भेदय नाशयेति ॥
