________________
१८२
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग ११ श्लो० ४७-४९
। पुरा पूर्व हृदन्तरस्मिश्चित्तमध्ये मुनीन्दोः सूरीन्द्रस्य निसा नन्तुमिच्छा आस्ते विद्यते । पुनस्तदुपरि स्वाभिना खानेन नियुक्ता आदिष्टाः । तर्हि इदमासीदेतज्जातम् । किं प्रतिस्थानं प्रति आलोकमानान्पश्यतो मनुष्यान् जनान् स्वयमात्मनैव समेत्यागत्य पद्मवासाः कमलालया लक्ष्मीर्वृणीते वरयति ॥
કલેકાર્થ
પૂર્વે પિતાના હદયમાં આચાર્યશ્રીને નમન કરવાની ઈચ્છા તે હતી જ, તેમાં રાજ્યના શાસક સાહિબખાને આદેશ કર્યો! તે ખરેખર પ્રમાણમાં મુહર્તને જોતાં મનુષ્યોને લહમીદેવી સ્વયં આવીને વર્યા જેવું થયું ! (અર્થાત્ ઘેર બેઠે લક્ષ્મીદેવીએ આવીને ચાંદલે કર્યા જેવું થયું છે ૪૭
अलं मन्दवद्वो विलम्बैः सगर्भास्त्वरध्वं व्रजामः प्रभोः संनिधाने । विमृश्येति सर्वेऽभिनिर्याणयोग्य मुहूर्त मिथो निर्णयन्ति स्म पौराः ॥ ४८॥
सर्व पौरा नागरिकाः राजनगरश्रावकाः इत्यमुना प्रकारेण विमृश्य विचारयित्वा अभिनिर्याणस्य स्वप्रस्थानस्य योग्यमुचितं मुहूर्त शुभवासरवेलां निर्णयन्ति स्म । द्विजज्योतिषिकैनिर्धारयन्ति स्म । इति किम् । हे सगाँ भ्रातरः, वो युष्माकं मन्दवत्कियासु कुण्ठाः सालसा वा तुन्दपरिमृजा वा मूर्खा वा तद्वत्तेषामिव विलम्वैः प्रतीक्षणैरल पूर्यतां त्वरध्वं शीघ्रीभवत । प्रभोगुरोः संनिधाने समीपे गन्धारवन्दिरे व्रजामो यामः ॥ इत्यकमिपुरश्राद्धानां गुरुवन्दनालोचः ॥
લેકાર્થ
આ પ્રમાણે પરસ્પર વિચારીને, રાજનગરનાં શ્રાવકેએ પ્રયાણનું ઊચિત મુહૂર્ત નિર્ધાયું, અર્થાત્ બ્રાહ્મણ જતિષીઓ દ્વારા શુભ દિવસ નકકી કર્યો શા માટે ? હે બધુઓ, તમારે હવે પ્રમાદી પુરૂષની જેમ વિલંબ કરવાથી સર્યું ! જલ્દી કરે ! આપણે આચાર્યશ્રીને પાસે ગાંધાર નગરમાં જલદી જઈએ.” ૪૮ છે
अथारुह्य वाह्यानि ते श्राद्धलोकाः पुरे भूमिशृङ्गारगन्धारसंशे । प्रभु वन्दितुं प्रीतिमन्तः प्रचेलर्जिनं स्वर्गिवर्गा इव क्षोणिपीठे ॥४९॥
