________________
१६८
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग ११ श्लो ० १८-२०
किंभूतः । अङ्गिनां प्राणिनां, पितेव जनक इव हितमायतावभीष्टमिच्छत्य भिलषतीत्येवशीलो हितैषी इष्टाभिलाषुकः । हे दूतौ, एतन्मया भवतोहस्ते समय॑माणं मदीयं मम संबन्धि स्फुरन्मानम् । राजल्लेखमित्यर्थः । 'फरमान' इति यवनभाषया लेखाख्या । तस्य साहिबखानस्य ददातामर्पयताम् । स्फुरन्मानं किं कुर्वाणम् । निःशेष समस्तमपि वाच्यमुदितं(दन्तं) मम हृदयहार्द दधानं धारयत् ॥
કાકાથ
હત, ગુર્જરદેશમાં પિતાની જેમ પ્રજાને હિતકાંક્ષી “સાહિબખાન નામને મારો સામંત છે, સમસ્ત લેખને વાંચીને મારા અભિપ્રાયને ધારણ કરનારા તેને મારૂં આ ફરમાન આપજે. ૧૮ .
यद ऽन्य आत्मेव मे देहभेदात्स कर्ता ततः सर्वमस्मविधेयम् । f वृत्त निगद्यति भूसार्वभौमे परां प्रीतिरन्तर्दधाते स्म दूतौ ॥ १९॥
हे दूतौ, तौ अन्तश्चित्ते परां प्रीतिं दधाते स्म दधतुः । कस्मिन्सति । भूसार्वभौमे अकबरे इति निगद्य भाषित्वा निवृत्ते विरामे सति । इति किम् । यत्कारणात् स साहिवखानः मम देहस्य शरीरस्य भेदात्पार्थक्यादन्यः अपरः आत्मा जीव इवास्ते विद्यते ततः कारणात्स साहिबखानः सर्व समस्तमप्यस्मद्विधेयमस्माकीनं कार्य कर्ता करिष्यति ॥ इति दूतयोः साहेः सूरिसमाकारणादेशः ॥
શ્લોકાર્થ
હે હતા, તે સાહિબખાન મારે જ આત્મા છે, દેહથી ભિન્ન હોવા છતાં પણ અમે બંને એક જ છીએ, તે માટે સાહિબખાન મારૂં કોઈ પણ કાર્ય કરી આપશે, આ પ્રમાણે કહીને અકબર બાદશાહ નિવૃત્ત થયા ત્યારે બંને દૂત અંતરમાં ખૂબ જ આનંદિત બન્યા. ૧૯ ततो दूतयुग्मं क्षमापूषलेख प्रतस्थे समादाय तत्संनिधानात् । अनूनां तन्मुद्वहन्नेतदीयाभिलाषः प्रसर्पन्प्रतीव व्रतीन्द्रम् ॥ २० ॥
ततो भूपालादेशानन्तरं दूतयुग्मं संदेशहारकद्वन्द्वं तस्य साहेः संनिधानात्समीपा त्प्रेतस्थे प्रचचाल । किं कृत्वा । क्षमायाः पृथिव्याः पूषा भास्वान् तस्य लेखं स्फुरन्मानं
