________________
सर्ग ११ श्लो ० १६-१८ ]
हीरसौभाग्यम्
१६७
दीपयन्या । उत्प्रेक्ष्यते तनूमान् शरीरयष्टिं बिभ्राणः साधुधर्म इव यत्याचारः किमु । 'धर्मों यमौपमापुण्यस्वभावाचारधन्वसु । सत्सङ्गे हन्यहिंसादौ न्यायोपनिषदोरपि ॥ इति 'धर्म' दानादिके' इत्यनेकार्थः ॥
લોકાર્થ
હવે પ્રસ્તુત વાત કહે છે –
પરંતુ હે દત, મારે એક કાર્ય છે. સમુદ્રના કિનારે રહેલું અને લાટ દેશની લક્ષમીના લલાટપટ્ટ ઉપર તિલક સમાન “ગંધાર’ નામનું નગર છે, તે ગંધાર નગરમાં પિતાના પ્રભાવથી ભૂમંડલને વિભૂષિત કરનારા શ્રી હીરસૂરિ નામના આચાર્ય વિદ્યમાન છે. તે જાણે મૂર્તિમાન ધર્મ ન હોય. . ૧૬
असातस्य लेशोऽपि तेनैकपद्यां यथावाप्यते नात्मना ब्रह्मणीव । शिवानामिवावासमत्रानयेतां भवन्तौ ततः सूरिसारङ्गराजम् ॥१७॥
हे दूतौं, भवन्तौ तथा तेन प्रकारेण ततो गन्धारनगरतस्तं हीरविजयनामानं सूरिज्वाचार्येषु सारङ्गराज कण्ठीरवमत्र मत्पावें आनयेताम् । उत्प्रेक्ष्यते-शिवानां सर्वकल्याणानामावास वासस्थानकभिव । तथा कथं येन प्रकारेण तेन सरिणा एकपद्यां गन्धारफतेपरयोरन्तरालमार्गे । 'पदव्येकपदी पद्या पद्धतिर्वमवर्तनी' इति हैम्याम् । असातस्य दःखस्य लेशोऽप्यंशोऽपि नवाप्यते न लभ्यते । केनेव । आत्मनेव । यथा मुक्तात्मना ब्रह्मणि मोक्षे दुःखांशो न प्राप्यते । 'क्षेत्रज आत्मा पुरुषः' इति हैम्याम् ॥
બ્લેકાથ
તે માટે હે દૂત, તમે બંને કલ્યાણના સ્થાનરૂપ અને આચાર્યોમાં સિંહ સમાન શ્રી હીરસૂરિને મારી પાસે લઈ આવે. પરંતુ જેમ મુક્તાત્માઓને મેક્ષમાં દુખને અંશમાત્ર પણ નથી હેતે તેમ તેઓને ગંધારથી ફતેહપુર સુધીના માર્ગમાં તકલીફને લેશમાત્ર પણ ન થવું જોઈએ. જે ૧૭ मदीयानुगः साहिबः खान आस्ते हितैषी पितेवाङ्गिनां गुर्जरेषु । ददातां युवां तस्य निःशेषवाच्यं दधानं स्फुरन्मानमेतन्मदीयम् ॥ १८ ॥
हे दूतौ, गुर्जरेषु धरित्रीजनपदेषु मध्ये मदीयानुगो मम सेवकः साहिबः साहिबनामा खानः । 'खान' इति नाम यवनजातौं प्रसिद्धम् । सामन्त इत्यर्थः । आस्ते विद्यते ।
