________________
१६२
सौभाग्यम्
[ सर्ग ११ श्लो० ७-९
ततः क्षोणिशकाशयं तौ बुभुत्सू स्म युङ्क्तः स्ववक्राम्बुजे वाग्विलासैः । सरित्प्रेयसचेतसस्तादृशानां पुनः केन येन प्रतीयेत पारः ॥ ७ ॥
ततः साहिना दृष्टिसंभावनानन्तरं तौ दूतौ वाग्विलासैर्वचनवैचित्रीभिः स्ववक्राम्बुजे निजवदनकमले युङ्क्तः योजयतः स्मेत्यर्थः । किं कर्तुमिच्छु । बुभुत्स बोद्धुमिच्छू ज्ञातुं काङ्क्षन्तौ । कम् । क्षोणिशक्रस्य साहेराशयं भनोभिप्रायम् । येन कारणेन सरित्प्रेयसः समुद्रस्य पुनस्तादृशानां महात्मनां चेतसो हृदयस्य च पारः परतीरं पूर्णाशयभावः केन पुंसा प्रतीयेत ज्ञायते । अपी तु न केनाप्यवबुध्यते ॥
લેાકાથ
ત્યાર પછી બાદશાહના આશયને જાણવાની ઈચ્છાવાળા અને એ પાતાના સુખકમલમાં વાણીના વિલાસ ચાન્ત્યા; અર્થાત્ ખેલ્યા. ખરેખર ! સમુદ્ર સમા ગંભીર આશયવાળા મહાપુરુષોનાં ચિત્તનેા તાગ કાણુ પામી શકે ? અર્થાત્ કેાઈ ન પામી શકે. ।। ૭ ।।
हरिव कृतान्तः प्रचेताः कुबेरः किमु त्वद्दिगम्भोजदृनक्षकेषु । देषु केनापि कृत्यं भवेत्तत्प्रगल्भीभवावस्तदाहाविधासु ॥ ८ ॥
हे ईश, हरिरिन्द्रः, तथा कृतान्तो यमः तथा प्रचेता वरुणः, तथा कुबेरो वैश्रवणः, एतेषु चतुर्षु मध्ये चेद्यदि ते तव एकेनाप्यन्यतमेन कृत्यं कार्यं भवेत्स्यात् । उत्प्रेक्ष्यतेत्वद्दिगम्भोजदृशां तव पूर्वादक्षिणापश्चिमोत्तरालक्षणानां नाम्नां दिङ्मृगाक्षीणां रक्षकेषु किमु रक्षाकारविव सौविद्द लेष्विव । यतो हरिर्वानरः कृतान्तः कालः अथवा कृतस्योपकारस्यान्तोऽवसानं यस्मिन् स कृतं किमपि न वेत्ति कृतघ्नः तथा प्रचेताः सुमना राजपत्नीं जननीं मनुते । तथा कुत्सितशरीरः, एवंविधानामवरोधरक्षणं युक्तमेघेति । त्वदन्तःपुररक्षकेषु तर्हि तदाह्वाविधासु तेषामिन्द्रादीनां चतुर्णी लोकपालानां प्राकारणप्रकारेषु प्रगल्भीभवाव उद्यमं कुर्वः । तमाकारयाव इत्यर्थः ॥
લેાકા
હે સ્વામિન્ ! ઈન્દ્ર, યમ, વરુણ અને કુબેર એ ચારને આપની દિશારૂપી રાણીએના રક્ષક (કંચુકી ) તરીકે જાણે રાખ્યા ન હોય ? તેમ તે ચાર દિક્પાલામાંથી જેનુ` કા` હાય તેને ખેલાવવાના અમે પ્રયત્ન કરીએ. । ૮ ।
त्रिलोक्या इवाधीशितुर्भूमिभर्तर्भवत्तो भवेत्कोऽपि वैमुख्यभाग्यः । पुरस्तादुदेष्यन्त्यजानन्वनाङ्के-केष्वनन्तानि दुःखानि स्वानि: स्मयानाम् ॥ ९ ॥ ..