________________
१२४
हीरसौभाग्यम्
सर्ग १० श्लो० ८१-८२
कुर्वन् । जैनं जिनोऽर्हन्नायणश्च तत्संबन्धि पदं चरणं परिचरन् सेवमानः । अर्हच्चरणं विष्णुपदं च भजमानः । आकाशे तिष्ठन्नित्यर्थः ॥
શ્લોકાઈ
બાદશાહની સભાના કેઈ વિભાગનાં મૃદંગ વાદકોની મંડલીવડે બનાવાતા મદવાળા મુદગોની ગંભીર ધ્વનિની તુલના કરવાની ઈચ્છાવાળો મેઘ જાણે સુકૃત કરતો હોય તેમ એકાકી બનીને આકાશરૂપ નિરાલંબન સ્થાનમાં રહે તે મનુષ્યની અભિષ્ટ પૂર્તિ માટે પ્રચુર વર્ષ કરતે તેમ જ જૈનપદ (આકાશની ઉપાસના કરતો રહ્યો ! ૮૧
स्वर्गे न किंचिदपि दानमवाप्नुवद्भिः
प्राप्तैस्तदाप्तुमवनी धनदाद्धरेन्द्रात् । . देवैर्न तुम्बुरुमुखैः क्वचन प्रवीणैवीणा अवादिषत कर्णसुधां किरन्त्यः ॥८२॥
क्वचन सभायाः कुत्रचित्स्थाने प्रवीणर्वीणावादनातिनिपुणैवैणिकैर्वीणावादकैर्वीणा विपञ्च्योऽवादिषत वाद्यन्ते स्म । किं कुर्वन्त्यो वीणाः । कर्णयोः श्रौतृश्रवणयोः सुधामत्यन्ताह्लादकारित्वादमृतं किरन्त्यो वर्षन्त्यः । उत्प्रेक्ष्यते-तुम्बुरुर्नामा कश्चित्सुरगायनविशेषः स मुख आदिर्येषां तैः । देवगायनैरित्यर्थः । नेत्युत्प्रेक्षार्थे । किंभूतैर्देवैः । अवनी भूमी प्राप्तैरागतैरिव । किं कर्तुम् । अवन्या भूमेधनदादतिवदान्यतया वैश्रवणाद्धरेन्द्रादकब्बरात्सकाशादानं मनःसमीहितधनं आप्तुमधिगन्तुम् । तर्हि किम् । स्वर्गे दानं नास्ति तदेवाह-किंभूतैर्देवैः । स्वर्ग देवलोके किंचिदपि स्तोकमात्रमपि दानं विश्राणनं द्रविणादि । नेति निषेधे । नावाप्नुवद्भिः अलभमानः । देवेन्द्रादीनां दृढमुष्टितया वसुधायां वदान्यबाहुल्यादुपेतमिति ॥
શ્લેકાર્થ સભાનાં કેઇ પણ સ્થાને વીણાવાદકો કાનમાં અમૃતનું સિંચન કરતી વીણ વગાડતા હતા. તે જાણે સ્વર્ગમાં કંઈ પણ દાન ન મળવાથી, પૃથ્વી પરના કુબેર અકબર શાહ પાસેથી દાન લેવા માટે વર્ગમાંથી પૃથ્વી ઉપર આવેલા તુંબરૂ આદિ ગાંધર્વ દેવે ન હોય ! ૧૮રા
" "... .
