________________
सर्ग ७ श्लो० ८-१० ]
हीरसौभाग्यम्
४६५
?
प्रसर्पन्तस्तरङ्गाः कल्लोला येषु तादृशाः पूराः पयःलवा येषां तादृशानपि सिन्धुदारान समुद्रपत्नीर्नदीर्गाधाः पादोत्तरणयेोग्याः | 'सरितः कुर्वती गाधाः' इति रघुवंशे । व्यधाचकार । उत्प्रेक्ष्यते-- जगत्सु त्रिषु भुवनेषु प्रसारः प्रसरणं पर्यटनं तत्रोत्सुकस्योत्क-ण्ठितस्य यस्य हीरविजयसूरेर्यशः श्लोकः स एव क्ष्माधरो राजा तस्य सुप्रतराः सुखेन स्वयं पादोत्तरणसातेन तीर्यन्ते उत्तीर्यन्ते प्रोल्लघ्यन्ते तादृग्विधाः प्रणेतुं कर्तुं सुखेन तरीतुं शक्या विधातुमिव वा ॥
આકાશને ચુંબન કરતા મનેાહર ઉલ્લંધન કરવા યેાગ્ય (અર્થાત છીછરી) ઉત્સુક બનેલા હીરવિજયસૂરિના યશરૂપી છીછરી કરી ન હોય ! ! ૮ !!
श्लोकार्थ : જલતરંગાવડે પરિપૂર્ણ નદીઓને પણ શરદઋતુએ પગવડે બનાવી, તે જાણે ત્રણ ભુવનમાં પર્યટન કરવા માટે રાજા સુખપૂર્વક લધી શકે, તે માટે જાણે નદીઓને
आस्वादितस्वादुमृणालकाण्डाः, कूजन्ति लीलालसराजहंसाः । आगन्तुकार्हन्मत देवतायाः, स्मरध्वजाः पूर्वमिव ध्वनन्तः ॥ ९ ॥
लीलया विविधजलक्रीडया अलसा मन्थरा राजहंसा अत्यरुणचञ्चचरणा मरालाः कूजन्ति शब्दायन्ते । 'राजहंसास्त्वमी चञ्चुचरणैरतिलोहितैः' इति हैम्याम् । किंभूताः । आस्वादिताः कवलीकृताः स्वादवो मधुरा रसनावदनहृदयाह्लादकरा मृणालानां कमलनालानां काण्डाः स्तम्बाः पटलानि यैः । उत्प्रेक्ष्यते - आगन्तुकाया आगमनशीलाया हीरविजयसूरेः पुरः प्रकटीभवितुकामाया अर्हम्मतदेवतायाः शासनदेव्याः पूर्वं प्रथममेव ध्वन्तः शब्दायमाना वाद्यमाना वा स्मरध्वजा वाद्यानीव | 'वाघ' वादित्रमा तोद्य' तूर्य तूर स्मरध्वजः' इति हैम्यां वादित्रनामानि ॥
શ્લેાકા
સ્વાદિષ્ટ ક્રમલની નાલના કાંડનુ આવાદન કરનારા, વિવિધ પ્રકારની જલક્રીડામાં આસકત રાજહંસા શરદઋતુમાં મધુર કુંજન (અવાજ) કરે છે. તે જાણે, હીરવિજયસૂરિ આગળ પ્રત્યક્ષ થવા ઈચ્છતી શાસનદેવીનાં પ્રાથમિક દૈવી વાજિંત્રો ન હેાય ! ! હું !
नि निःशेषनिषद्वरायाः, किं वर्ण्यतेऽस्याः शरदिन्दिरायाः । जडाशयानप्यसृजत्प्रसन्ना - शयान् कविश्रीकलितांश्च यद्या ॥ १० ॥
अस्याः हीरविजयसूरिध्यानसमयसमेतायाः शरदिन्दिराया जलधर विरामलक्ष्म्याः किम् अर्थाद्वीप्सा किं किं माहात्म्यं वर्ण्यते प्रशस्यते । किंभूतायाः । निर्मृष्टो निःशेषेण मृष्ट निवारितोऽपहृतो वा निर्गतः शेषो लवलेशमात्रो निषद्वरः कर्दमो यस्याः । अथवा निर्मृष्टो निधृतः शोषं नीतो निःशेषः समस्तोऽपि कर्दमो यया । यद्यस्मात्का