________________
-
--
-
मर्ग ६ श्लो० ११२-११४] हीरसौभाग्यम्
४२७ ध्वनिः शब्दः अजनि संजातः । उप्रेत्क्ष्यते-तौ द्वावपि शब्दौ इत्यमुना प्रकारेण शंसतोऽर्थाल्लोकानां पुरः कथयत इव । इति किम् । यत् रोदस्योर्यावापृथिव्योरस्मात् हीरविजयसूरेरपरोऽन्यो द्वितीयो कोऽपि असाधारणगुणगणो गुरुनास्ति ॥
सार्थ પૃથ્વી ઉપર મંગલવાજિત્રોના અને આકાશમાં દેવદુંદુભિના અવાજથી આકાશપથ્થી શબ્દમય બની ગયાં ! તે ધ્વનિ જાણે લોકોની આગળ આ પ્રમાણે જણાવતા ન હોય “આકાશ અને પૃથ્વીમાં અસાધારણગુણે પેત શ્રીહીરવિજયસૂરિ સમાન અન્ય કોઈ આચાર્ય નથી.” ૧૧૨ા
पिकपञ्चमकूजितक्वणा-स्तमगायन द्वयणुकोदरीगणाः ।।
अदसीययशोजिगासयो-पगताः किंपुरुषाङ्गना इव ॥११३।।
द्वयणुकोदरीगणा कृशोदरीनारीनिवहाः । 'शङ्गारसर्गद्वयणुकोदरीयम्' इति नैषधे। तदा तस्मिन् सूरिपदप्रदानसमये तमगायन् तद्गुणग्राम गायन्ति स्म । किंभूताः । पि. कानां कोकिलानां पञ्चमकूजित वसन्तसमयोनिद्रसान्द्रमाकन्दकलिकास्वादनोद्घटितकण्ठकुहरप्रेझखोलितपञ्चममधुरध्वनिस्तद्वत् क्वणो निनादो यासाम् । उत्प्रेक्ष्यते-अदसीयानां हीरविजयसंबन्धिनां यशसां कीर्तीनां जिगासया गातुमिच्छया उपगताः । स्वर्लोकाद्भूलोके स्वस्थानाद्वा शिवपुर्या समागताः किंपुरुषाङ्गनाः किंनर्य इव ॥ इत्याचार्यपदमहोत्सवः ॥
કાઈ આચાર્યપદના મહોત્સવમાં કોકિલાના પંચમસ્વર સમાન સ્વરવાળી એવી શીવપુરીનગરીની સ્ત્રીઓ આચાર્યદેવના ગુણગાન કરતી હતી. તે સ્ત્રીઓ જાણે હીરવિજ્યસરિની યશગાથા ગાવાની ઇચ્છાથી સ્વર્ગમાંથી ઉતરી આવેલી કિન્નરીઓ ન હોય ! ૧૧૩
त्रिजगन्नयनामृताञ्जन, शुशुभाते यतिपुंगवावुभौ ।
सुरभीकृतभूतलौ यशः-सुमनोभिर्मधुमाधवाविव ॥११४॥ ___ उभौ द्वौ यतिपुंगवौ विजयदानहीरविजयसूरीन्द्रौ शुशुभाते शोभा लमते स्म । किभूतौ । त्रिजगतां तात्स्थ्यात् तद्वयपदेशात् त्रिभुवनजनानां नयनेषु लोचनेषु आह्लादकत्वेन अमृताञ्जन सुधाया अञ्जनतुल्यौ । पुनः किंभूतौ । यशोभिरेव सुमनोभिर्विकसितकुसुमैः कृत्वा सुरभीकृत वासित सुगन्ध विहितं भूतल महीमण्डल याभ्याम् । उत्प्रेक्ष्यते-मधु. माधवौ चैत्रवैशाखमासाविव ॥
કલેકાર્થ ત્રણ જગતના જીવોને નયનને અમૃતાંજન સમાન તેમજ પોતાને યશરૂપી પુષ્પવડે ભૂતલને સુવાસિત કરનાર એવા બને સરિપુંગવ વિધાનસૂરિ અને વિજ્યહીસૂરિ મધુ અને માધવ અર્થાત ચૈત્ર અને વૈશાખ ન હોય તેમ ભતા હતા. ll૧૧૪